เช้าวันรุ่งขึ้นสุมาเต็กโชมาเยือนหาเล่าปี่ สุมาเต๊กโชจึงว่า "มาครั้งนี้เนื่องเพราะได้ยินกิตติศัพท์ว่าชีซีมาอยู่รับราชการด้วยท่านแล้ว มีใจคิดถึงจึงมาเยี่ยม" เล่าปี่ได้ฟังดังนั้นจึงว่าบัดนี้ชีซีได้เดินทางไปเมืองฮูโต๋แล้ว และได้เล่าความแต่หนหลังให้สุมาเต๊กโชฟังทุกประการ
สุมาเต๊กโชได้ฟังก็พูดว่า "ชีซีมั่นอยู่แต่ความกตัญญู ความคิดแลสติปัญญาจึงถูกบดบัง ไม่เฉลียวใจถึงกลของโจโฉ อันมารดาชีซีนี้มีความซื่อสัตย์ต่อแผ่นดินและพระราชวงศ์ฮั่นนัก จึงต้องการให้ชีซีรับใช้ข้าราชวงศ์ฮั่น มารดาชีซีนี้ถึงมาตรแม้นว่าโจโฉจะจับกุมลงทัณฑ์ทรมานสักปานใด คงไม่ยินยอมพร้อมใจเรียกชีซีให้ไปทำราชการด้วยโจโฉ คงจะอดทนแม้สาหัสนักก็คงยอมตายเฉพาะตัว การที่มีจดหมายของมารดาชีซีมาครั้งนี้คงเป็นอุบายปลอมจดหมายของโจโฉ ชีซีไปเมืองฮูโต๋ครั้งนี้จึงเท่ากับเป็นการฆ่ามารดาของตัวเอง"
เล่าปี่ได้ฟังดังนั้นก็ตกใจ รีบถามขึ้นว่า "ไฉนท่านจึงคาดการณ์ดั่งนี้"
สุมาเต๊กโชจึงว่า "เมื่อเห็นบุตรเสียทีแก่ความคิดของโจโฉย่อมเป็นที่ขัดเคืองใจและได้รับความอัปยศนัก คงจะฆ่าตัวตายเสียเป็นแน่"
เล่าปี่ได้ฟังก็รู้สึกสลดใจ เล่าปี่กล่าวต่อไปว่า "ก่อนที่ชีซีจะจากไปได้แนะนำให้ข้าพเจ้าไปเชิญขงเบ้งมาทำราชการด้วย อันขงเบ้งผู้นี้คือคนที่ชื่อฮกหลงซึ่งท่านได้เคยบอกเล่าแก่ข้าพเจ้าใช่หรือไม่?"
จากนั้นสุมาเต๊กโชก็แหงนมองฟ้าแล้วรำพึงว่า "ชีซีเอ๋ย ตัวเจ้าจะจากไปไฉนจึงไม่ไปแต่ตัว จะให้ขงเบ้งได้ความระกำใจ รากโลหิตออกเมื่อภายหลังนี้หาควรไม่"
เล่าปี่ได้ฟังดังนั้นก็ประหลาดใจจึงถามไปว่า "เหตุใดท่านถึงกล่าวความดังนี้"
สุมาเต๊กโชจึงแจ้งว่า "เราเห็นขงเบ้งจะมาอยู่ทำราชการด้วยท่านนี้เป็นการใหญ่หลวงนัก ต้องคิดอ่านตลอดเวลา อันขงเบ้งมีสติปัญญาเป็นอันมากเหมือนกับขวัญต๋ง งักเย"
กวนอูได้ฟังก็ไม่ค่อยเข้าหูคิดว่าสุมาเต๊กโชนั้นโม้เกินจริง หลังจากที่สุมาเต๊กโชคุยกับเล่าปี่ได้ไม่นานจึงขอลากลับ พอเดินออกมาถึงประตูจวน สุมาเต๊กโชก็เงยหน้าขึ้นมองฟ้า หัวเราะแล้วว่า "ฮกหลงจะได้นายบัดนี้ก็สมควรอยู่ แต่เราคิดเสียดายด้วยเป็นคนอาภัพหาบุญยิ่งนัก"
