หลังจากอุบายแยกกองทหารของอ้วนเสี้ยวสำฤทธิ์ผล โจโฉสั่งหมารบุกทำลายของทัพของอ้วนเสี้ยวทีละกองๆ ทหารของอ้วนเสี้ยวบาดเจ็บล้มตายและถูกจับเป็นเชลยเกือบครึ่ง กองทัพโจโฉได้ยึดเอาเสบียงและอาวุธไว้ทั้งหมด แต่อ้วนเสี้ยวก็หนีกลับไปได้
โจโฉยึดค่าอ้วนเสี้ยวได้สำเร็จ ตรวจค้นพบจดหมายหลายฉบับในค่ายของอ้วนเสี้ยว ส่วนใหญ่ต้องการแปรพรรคขอเข้าร่วมกับอ้วนเสี้ยว โจโฉได้อ่านจดหมายก็รู้สึกเครียดกับเหตุณ์การณ์ที่เกิดขึ้น ไม่คิดว่าทหารของตนต้องการหนีทัพไปเข้าด้วยกับอ้วนเสี้ยว
เหล่าแม่ทัพจึงเสนอให้โจโฉเรียกทหารมาสอบสวนหาคนผิดและลงโทษให้จงได้ โจโฉได้ฟังคำที่ปรึกษาแล้วยังไม่ตอบประการใด ยังคงเดินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ไม่ตอบคำประการใด
ต่อมาโจโฉจึงสั่งให้ทหารทั้งหมดมารวมตัวกันและก็แจงเนื้อความในจดหมายทั้งหมด ให้กับเหล่าทหารได้หักหลังจะเข้าไปอยู่ด้วยอ้วนเสี้ยว ทหารที่กระทำผิดที่อยู่ตรงนั้นก็รู้สึกหวาดกลัวว่าโจโฉกำลังจะเอาผิดจึงแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น
โจโฉนั้นยึดหลักการปกครองแบบซื้อใจทหารจึงสั่งให้เผาจดหมายนี้ทิ้งให้หมดเสีย เพื่อเป็นการไม่เอาผิดกับทหารผู้ใดเลยซักคนเดียว โจโฉได้ขจัดความกังวนใจที่มีกับทหารเหล่านั้นทิ้งไป ทำให้บรรดาทหารที่มีจดหมายไปถึงอ้วนเสี้ยวต่างต้องสำนึกบุญคุณของโจโฉ โจโฉได้ใช้อุบายที่ล้ำเลิศครองใจทหารได้ทั้งหมด
เพื่อไม่ให้เกิดการแตกแยกโจโฉจึงแจ้งกับทหารทุกคนว่าให้เรื่องนี้ยุติเพียงเท่านี้ห้ามให้ใครไปเอาผิดซึ่งกันและกัน และห้ามให้เกิดความวุ่นวานในกองทัพเป็นอันขาด โจโฉได้เปลี่ยนวิกฤตเป็นโอกาสสามารถครองใจทหารได้ทั้งหมด
ในใจโจโฉก็คิดว่าจะเอาผิดทหารนั้นไม่ได้ขนาดเราเองก็ยังไม่คิดว่าจะชนะเลย ไหนเลยจะห้ามทหารไม่ให้คิดได้
