เล่าปี่หนีทัพโจโฉรอนแรมพักข้างทาง เล่าปี่นึกสงสารตัวเองและเหล่าทหารที่ปรึกษาผู้ติดตามที่เล่าปี่นั้นไร้วาสนา เล่าปี่จึงกล่าวกับเล่าที่ปรึกษาและทหารทั้งปวงว่า "พวกท่านล้วนแล้วมีสติปัญญาและฝีมือเป็นอันมาก อย่ามาเสียเวลาติดตามข้าพเจ้าซึ่งเป็นคนไร้วาสนาเช่นนี้ บุญคุญของพวกท่านข้าพเจ้ามิอาจตอบแทนได้ จงปลีกตัวไปจากข้าพเจ้าเสีย อย่าได้ยากลำบากกับข้าพเจ้าอีกต่อไปเลย "
เล่าปี่เดินทางเข้าสู่งเมืองเกงจิ๋ว ที่เป็นดินแดนที่กว้างใหญ่ไพรศาล และดินแดนนี้ก็มีเทือกเขาโงลังกั๋งที่เป็นเทือกเขาของนักปรัชญ์ผู้พลิกแผ่นดินซ่อนตัวอยู่ วาสนากำลังนำพาเล่าปี่มาพบกับพญามังกร ผู้แจ้งฟ้าจบดิน ...จูกัดเหลียง ขงเบ้ง ฮกหลงมังกรหลับ...
ซุนเขียนได้เดินทางไปพบเล่าเปียว เล่าเปียวออกมาพบก็ยินดี ซุนเขียนจึงใช้อุบายหลอกเล่าเปียวว่า เล่าปี่จะไปอาศัยซุนกวนอยู่ เล่าเปียวได้ยินเช่นนั้นก็รีบเสนอให้เล่าปี่มาอาศัยกับตน เนื่องจากเล่าปี่ก็เป็นแซ่เล่าเช่นเดียวกัน เล่าเปียวคงคิดว่าเมืองกังตั๋งนั้นเป็นคู่แค้นของเมืองเกงจิ๋วไหนเลยจะให้เล่าปี่ไปช่วนซุนกวน
ชัวมอนายทหารเอกของเมืองเกงจิ๋วซึ่งมีศักดิ์เป็นน้องของนางชัวฮูหยินผู้เป็นภรรยาของเล่าเปียวอยู่ที่นั้นด้วย ก็คิดว่าหากเล่าปี่มาอยู่เล่าเปียวคงจะให้ความสำคัญเล่าปี่มากกว่าตน ดังนั้นตนต้องกีดกันเล่าปี่ทุกรูปแบบ ไปยุยงเล่าเปียวว่า เล่าปี่นั้น เล่าปี่เคยอยู่กับลิโป้ โจโฉ และอ้วนเสี้ยว แต่ก็นังหักหลัง 3 คนนั้นมาแล้ว อีกทั้งโจโฉเป็นคู่อริด้วยเล่าปี่ หากเล่าปี่มาอยู่อาจจะเป็นการชักศึกเข้าบ้านได้
ซุนเขียนจึงแจ้งเล่าเปียวว่า เล่าปี่นั้นมีจิตใจซื่อตรงต้องการกอบกู้ราชวงศ์ฮั่น ของคนแซ่เล่าด้วยกัน ชัวมอได้ยอนก็แย้ง เล่าเปียวฟังความทั้ง 2 ก็เข้าข้างซุนเขียนมากกว่า จึงไล่ชัวมอกลับไป ชัวมอรู้สึกโกรธแค้นเล่าปี่เป็นอันมาก จึงผูกใจเจ็บตั้งแต่บัดนั้นมา