Sunday, September 29, 2013

#209 ปลาใหญ่กินปลาเล็ก ขงเบ้งกินทุกปลา


เมื่อตอนที่แล้ว ขงเบ้งได้ช่วยให้เล่าปี่ครองเมืองเกงจิ๋วได้โดยมิตรงเสียไพร่พล ทำให้เล่าปี่นั้นก้าวถึงขั้นแรกของยุทธศาสตร์ที่ขงเบ้งวางไว้คือ ยึดครองเมืองเกงจิ๋ว เมื่อได้เมืองเกงจิ๋วแล้วก็เท่ากับว่าเล่าปี่นั้นมีฐานที่มั่น ฐานกำลัง ฐานเสบียง สามารถต่อกรกับจิวยี่และโจโฉได้แล้ว พูดง่ายๆคือสามารถหายใจด้วยตัวเอง

ถ้าพูดภาษาบอลก็คือเกมเปลี่ยนและเล่าปี่ได้ครองบอล ก่อนหน้านี้เล่าปี่แทบจะไม่มีเมืองอยู่ ยืมจมุกซุนกวนหายใจ เป็นรองในทุกๆด้าน บัดนี้กองทัพโจโฉแตกพ่าย ทหารโจโฉลดลง กองทัพเมืองกังตั๋งก็เช่นกัน ทำศึกกับโจโฉอยู่อย่างต่อเนื่อง หลังจากศึกเซ็กเพ็กแล้ว ตอนนี้จิวยี่ยังต้องทำศึกกับโจหยินอีก ศึกสามเส้าเกิดจึงเกิดขึ้น หากสองฝ่ายห้ำหั่นกัน อีกฝ่ายก็จะชิลๆ มีได้เปรียบสูง

สถานการณ์ของโจโฉนั้นบัดนี้ก็ไม่ได้มีกำลังพอที่จะยึดดินแดนทางภาคใต้ได้แล้ว หากเล่าปี่และซุนกวนจับมือกัน ฝ่ายเล่าปี่เองก็มิได้ต้องการแตกหักกับซุนกวน เนื่องจากยังต้องพึ่งพาอาศัยกันอยู่ แต่ฝ่ายซุนกวนนั้นน่าจะเป็นฝ่ายที่เสียเปรียบ


ทางด้านโจหยินและโจหองยกทัพออกมาโดยไม่รู้อิโหน่อิเหน่ ไม่รู้ว่าตัวเองเสียเมืองไปแล้วด้วย กำลังจะเข้าปล้นค่ายจิวยี่ พอเข้าไปในค่ายเห็นเงียบผิดสังเกตุ ทันใดนั้นฮันต๋งและเจียวขิมบุกกระนาบเข้ามาตีโจหยินและโจหอง โจหยินและโจหองตกอยู่ในวงล้อม กำเหลงจึงได้เข้ามาซ้ำเติมอีกแรง จนกองทัพโจหยินและโจหองแตกกระเจิง

เมื่อจิวยี่มีชัยจึงยกทัพไปยังเมืองลำกุ๋นเพื่อไปยึด แต่แล้วเห็นธงที่กำแพงเขียนว่า จูล่ง ก็ตกใจโกรธแค้นข้งเบ้งมากที่มาชิงเมืองตัดหน้า จิวนี่จึงพยายามจะตีเมือง จูล่งจึงสั่งให้ทหารที่กำแพงยิงระดมยิงเกาทัณฑ์ไล่จิวยี่ออกไป


จิวยี่เห็นว่าเกินกำลังที่จะตีเมืองจึงคิดที่จะไปยึดเมืองเกงจิ๋วและเมืองซงหยงแทน ไม่นานทหารลาดตระเวนก็มาแจ้งกับจิวยี่ว่า บัดนี้เมืองเกงจิวและเมืองซงหยง ตกเป็นของเล่าปี่ไปเสียแล้ว ทหารลาดตระเวนจึงเล่าความถึงอุบายที่ขงเบ้งใช้ยึดเมืองให้จิวยี่ฟังทุกประการ จิวยี่ได้ฟังก็โกรธขงเบ้งเป็นอันมาก

จิวยี่ : "เสียแรงที่เราวางแผนมาช้านาน ขงเบ้งมาชิงเอาเมืองไปได้เสียนี่ ข้าต้องฆ่าขงเบ้งเสียจงได้"

โดยแรงความโกรธและโมโห จิวยี่โดนพิษเกาทัณฑ์สลบลงไป

แหม..ดั่งสุภาษิตที่ว่า ปลาใหญ่กินปลาเล็ก  ปลาจิวยี่กินปลาโจหยิน  ปลาขงเบ้งกินทุกปลา  เฮ้อออออ....

Friday, September 27, 2013

#208 เล่าปี่ยึดเกงจิ๋ว ลำกุ๋น ซงหยง

หลังจากข่าวลือเรื่องจิวยี่ตายแพร่ออกไป เหล่าทหารของเมืองกังตั๋งจึงแปรพักตร์ ไปหาโจหยิน โดยเล่าความให้โจหยินฟังทุกประการว่า บัดนี้จิวยี่ตายแล้ว เทียเภาจัดพิธีศพเป็นความลับ



โจหยินนั้นได้ฟังข่าวลือก็แล้วแถมมีทหารมาเข้าด้วยอีก จึงเพิ่มความเชื่อให้แก่โจหยิน อีกทั้งโจหยินเองก็เห็นจิวยี่อาเจียนเป็นโลหิตตกจากหลังหน้าต่อหน้าต่อตา จากนั้นโจหยินจึงเตรียมพลเข้าไปปล้นค่ายจิวยี่คืนนี้


ท่ายฝ่ายขงเบ้ง เหล่าสายสืบรายงานว่าบัดนี้จิวยี่โดนพิษเกาทัณฑ์เสียชีวิตไปแล้ว ขงเบ้งจึงว่าแล้วทหารเมืองกังตั๋งได้ถอยทัพกลับหรือไม่ ทหารรายงานว่าไม่ ขงเบ้งจึงเข้าใจอุบายจิวยี่ทุกประการ

ขงเบ้งจึงแจ้งไปว่าให้เฝ้าคอยจังหวะต่อไป เสือ 2 ตัวนี้กำลังบาดเจ็บ ไกล้ถึงโอกาสของเราแล้ว เพียงแต่รอโจหยินยกทัพไปปล้นค่ายจิวยี่ ฝั่งเราค่อยไปยึดเอาเมืองลำกุ๋น เมืองซงหยง และ เมืองเกงจิ๋ว


ขงเบ้งออกหมายทัพให้เล่าปี่และจูล่งคุมทหารเป็นกองหน้า ให้กวนอูเตียวหุยคุมทหารไปยังเมืองลำกุ๋น ถ้าโจหยินออกไปปล้นค่ายจิวยี่เมื่อไหร่ ให้รีบรายงานทันที

ต่อมามีรายงานว่าโจหยินออกมาแล้ว ขงเบ้งจึงให้จูล่งปลอมเป็นทหารของโจหยินแล้วลวงทหารเฝ้าประตูเพื่อเข้าไปในเมือง โดยแจงว่าโจหยินเสียทีจิวยี่จึงหนีกลับมาให้เปิดประตูด้วย

ตันเกียวมองเห็นทหารเหล่านั้นคล้ายทหารของโจหยิน เนื่องจากค่อนข้างมึดมองไม่เห็น จึงเปิดประตูให้ จูล่งจึงแอบเข้าไปในเมืองจับตัวตันเกียวแล้วบังคับให้ยอมจำนน ขงเบ้งจึงพาเล่าปี่เข้าไปอาคารว่าการทันที ตันเกียวได้ยินชื่อเสียงของเล่าปี่จึงยอมโอนอ่อนด้วย

หลังจากยึดเมืองได้ขงเบ้งจึงสั่งให้ทหารของโจหยินนั้นหาถอดเสื้อเกาะออกมาพร้อมธงของโจหยิน จากนั้นนำธงและชุดเกราะมอบให้ กวนอูและเตียวหุยที่อยู่นอกเมือง ปลอมตัวเป็นทหารโจหยินเช่นเดียวกัน โดยสั่งให้เตียวหุยไปยึดเมืองเกงจิ๋ว ให้กวนอยู่ไปยึดเมืองซงหยง โดยใช้วิธีเดียวกับจูล่งที่ยึดเมืองลำกุ๋นไว้ได้


ทหารของโจหยินเห็นชุดเกาะและธงของตัวเองจึงไม่สงสัยเปิดประตูให้โดยง่าย เตียวหุยจึงยึดเมืองเกงจิ๋วได้สำเร็จ ทางด้านกวนอูนั้นพอไปถึงเมืองซงหยงจึงแจ้งกับแฮหัวตุ้นที่เฝ้าเมืองว่า ให้รีบยกทัพไปช่วยโจหยิน แฮหัวตุ้นได้ฟังเช่นนั้นเห็นทั้งธงและชุดเกาะก็มิได้สงสัยและรีบยกทัพออกไปช่วย กวนอูจึงยึดเมืองซงหยงไว้ได้


แหมม ขงเบ้งนั้นวางแผนยึด 3 หัวเมืองพร้อมๆกันโดยที่ไม่เสียทหารซักคน เป็นการวางอุบายให้ 2 เสือกัดกัน ขงเบ้งนั้นถือว่าเป็นคนที่คอยจังหวะและฉกฉวยโอกาสไว้ให้เป็นของตนเอง




Thursday, September 26, 2013

#207 จิวยี่โดนพิษเกาทัณฑ์


โจหยินและโจหองพ่ายศึกกลับมายังเมืองลำกุ๋นเห็นท่าไม่ดี หากเสียเมืองอิเหลงแล้ว อีกไม่นานคงเสียเมืองลำกุ๋นด้วย จึงนึกถึงจดหมายลับที่โจโฉฝากไว้

เมื่อโจหยินได้เปิดอ่านก็อมยิ้มไม่พูดอะไร จากนั้นก็สั่งให้ตันเกียวและงิวขิ้ม ออกไปขุดหลุมไว้หน้าเมือง จากนั้นก็เอาดินปิดปากหลุมไว้ แล้วก็เปิดประตูเมืองทำท่าทีอพยพ ล่อให้จิวยี่มาติดกับ

จิวยี่รู้ข่าวว่าโจหยินกำลังจะอพยพหนี จิวยี่จึงสั่งให้ ฮันต๋งและจิวท่ายไล่ทีโจหยินและโจหอง จิวยี่จะเข้ายึดเมืองลำกุ๋นเอง  ฮันต๋งและจิวจึงไล่ตีทัพโจหยิน โจหยินแสร้งหนีเพื่อให้จิวยี่มาติดกับ

โจโฉนั้นใช้อุบายเมืองร้างหลอกจิวยี่ จิวยี่เห็นไม่มีคนสำนึกว่าโจหยินเกรงกลัวจึงหนีไป จิวยี่เห็นสบโอกาสจึงรีบบุกเข้าเมือง ด้านตันเกียวคุมพลเกาทัณฑ์ซุ่มเห็นจิวยี่หลงกลจึง ขึ้นมาจากกำแพงเมืองและยิงใส่ทัพจิวยี่

จิวยี่เข้าไปในเมืองได้แต่ถูกล้อมยิงทุกด้าน ตันเกียวจึงยิงเกาทัณฑ์อาบยาพิษไปโดนขาซ้ายจิวยี่จนพลัดตกจากหลังม้า ทหารบางส่วนตกหลุมที่โจหยินทำไว้ ชีเซ่งและเตงฮองจึงรีบเข้าไปช่วยจิวยี่ตีฝ่าออกมาได้

โจหยินและโจหองเห็นจิวยี่หลงกล จึงยกทัพวกกลับมาตีทัพจิวยี่แตกกระเจิง จิวยี่ซมซานกลับค่ายถอนลูกเกาทัณฑ์ออก ด้วยความเจ็บปวดและความโกรธแค้น พิษเกาทัณฑ์จึงกำเริบ จิวยี่จึงสลบลง


เทียเภาเห็นจิวยี่บาดเจ็บจึงสั่งห้ามออกรบจนกว่าจิวยี่จะหาย โจหยินรู้ข่าวว่าจิวยี่อาการหนักไม่ยอมออกรับจงส่งให้งิวขิ้มยกทัพหน้าด่าจิวยี่หน้าค่าย จิวยี่โดยด่าทุกวันทนไม่ได้ จึงฝืนใจออกรบ แต่ยังมิทันได้ออกไปก็อาเจียนเป็นโลหิตตกจากหลังม้าสลบไป

ทหารฝ่ายโจโฉเห็นก็โห่ร้องดีใจ แล้วบุกเข้าไปจะจับตัวจิวยี่ ทหารเมืองกังตั๋งจึงตีป้องกันค่ายไว้ได้ เทียเภาจึงเข้าไปในค่ายด้วยความเป็นห่วงจิวยี่ แต่เห็นจิวยี่ลุกนั่งได้ปรกติ เทียเภาจึงแปลกใจ จิวยี่จึงว่ามันเป็นอุบายลวงโจหยิน แสร้งว่าตนเองนั้นได้ตายไปแล้ว ไม่นานโจหยินคงมาปล้นค่าย แล้วจึงซ้อนกลเข้าไปยึดเมืองลำกุ๋นไว้ให้จงได้

เทียเภาได้ฟังก็ชื่นชมสติปัญญาของจิวยี่ วันต่อมาข่าวจิวยี่เสียชีวิตก็แพร่กระจาย ทุกคนแต่งชุดไว้ทุกข์ เพื่อหลอกโจหยิน

มาถึงตอนนี้ก็ผลัดกันแพ้ ผลัดกันชนะ แต่สิ่งที่โจหยินและจิวยี่ประมาทคือไม่มีใครระแวงขงเบ้งเลย ขงเบ้งตอนนี้เพียงแต่รอจังหวะตะคุบเหยื่อ...


Tuesday, September 24, 2013

#206 ศึกชิงเมืองอิเหลง



จิวยี่และโลซกกลับมาก็จัดแจงเตรียมทหารพร้อมรบ เป้าหมายคือยึดเมืองลำกุ๋นให้ได้ ด้วยความรักชาติของจิวยี่นั้น เพื่อปกป้องผลประโยชน์ของซุนกวน จิวยี่นั้นทำได้ทุกอย่าง ซุนกวนนั้นมีลูกน้องดีจริงๆ เริ่มรู้สึกอิจฉาบ้างแล้ว




จิวยี่นั้นมีแผนการคือ หลังจากยึดเมืองลำกุ๋นได้และเมืองเกงจิ๋วได้แล้ว ก็จะเข้าตีโจหยินเสีย เจียวขิมขออาสาเป็นทัพหน้ายกทัพไปตี มีชีเซ่งเตงฮองคอยช่วยเหลือ

ฝ่ายขงเบ้งเองเมื่อรู้ว่าความทัพจิวยี่เคลื่อนพล ขงเบ้งจึงสั่งให้ทหารแอบซ่อนตัวอยู่ในป่ารอจังหวะ


ทางด้านโจหยินเมื่อรู้ว่าจิวยี่ยกทัพมาก็ประทหารมาประชุม งิวขิ้มขออาสาออกไปรบ โจหยินได้ฟังก็ยินดี งิวขิ้มออกรบกับเตงฮอง ทั้งสองรบกับอย่างดุเดือด เตงฮองสามารถล้อมงิวขิ้มได้ ชีเซ่งจึงรีบเข้าไปช่วย โจหยินเห็นลูกน้องตัวเองตกอยู่ในอันตรายจึงรีบเข้าไปช่วย พางิวขิ้มออกมาได้

เจียวขิมเห็นโจหยินฝ่าออกมาได้จึงยกทัพเข้าไปช่วยตี แต่ก็สู้ฝีมือโจหยินไม่ได้ โจหยินไล่ตีทัพของ เจียวขิม ชีเซ่ง เต็งฮองแตกกระเจิง เจียมขิมพ่ายแพ้จึงกลับไปรายงานจิวยี่ จิวยี่ได้ฟังก็โกรธสั่งประหารเจียมขิม แต่ทหารทั้งปวงได้ขอให้จิวยี่ไว้ชีวิตเจียวขิม

กำเหลงจึงขออาสาไปสกัดเมืองอิเหลงที่โจหองคุมครองอยู่ และหากสบโอกาสก็จะเข้ายึดตีเมืองอิเหลงไว้ จิวยี่ได้ฟังก็เห็นด้วย


โจหยินได้ข่าวว่าจิวยี่ส่งกำเหลงไปตีเมืองอิเหลง จึงวิตกหากเสียเมืองอิเหลงก็ยากที่จะรักษาเมืองลำกู๋นไว้ได้ จึงส่งงิวขิ้มไปช่วยโจหองป้องกันเมืองอิเหลง

จากนั้นโจหองจึงจัดทัพเข้ารบกับกำเหลง แต่กำเหลงสามารถกว่าจึงสามารถขับไล่โจหองหนีไปได้ กำเหลงได้ทีจึงรีบเข้าไปยึดเมืองอิเหลงไว้ได้ งิวขิ้มยกทัพมาสมทบกับโจหอง จึงพากันเข้าล้อมเมืองอิเหลงไว้



กำเหลงเห็นท่าไม่ดี อีกทั้งเสบียงก็ไกล้หมด จึงส่งม้าเร็วไปขอความช่วยเหลือจากจิวยี่ เทียเภาเห็นว่ากำเหลงสามารถยึดเมืองอิเหลงไว้ได้จึงแจงกับจิวยี่ให้รีบไปช่วย แต่จิวยี่เป็นห่วงว่าหากแบ่งทหารไปช่วยกำเหลง โจหยินก็อาจจะยกทัพมาตีเราได้  แหมมม มันเสียจริงๆ

ลิบองจึงว่าระยะทางไม่ห่างจากเมืองอิเหลงนัก และคาดการว่าโจหยินคงต้องยกไปชิงเมืองอิเหลงคืน จิวยี่จึงเห็นด้วย จิวยี่ให้เล่งทองรักษาค่าย และจิวยี่จะยกทัพไปเสริมกับลิบอง เพื่อเข้าช่วยกำเหลงรักษาเมืองอิเหลงภายใน 10 วัน


จิวยี่และลิบอง ยกทัพไปเข้าช่วยตีโจหองและงิวขิ้มที่ล้อมเมืองอิเหลงไว้อยู่ โจหองสู้จิวยี่ไม่ได้จึงยกทัพกลับเมืองลำกุ๋น ทันใดนั้นโจหยินยกทัพกลางทางพบโจหอง จึงพากันกลับไปตีจิวยี่ จิวยี่และโจหยินเข้ารบกันอย่างดุเดือด ไม่รู้แพ้รู้ชนะ โจหยินจึงถอยทัพกลับเมืองลำกุ๋น พอจิวยี่รักษาเมืองได้แล้ว จึงกลับไปหาเล่งทองที่ค่าย

Sunday, September 22, 2013

#205 ศึกชิงเมืองลำกุ๋น

ศึกเซ็กเพ็กจบลง ซุนกวนปูนบำเน็จให้จิวยี่เป็นอันมาก จากนั้นก็ประชุมปรึกษากัน ได้ความเห็นว่า จะต้องถือโอกาสนี้เข้ายึดหัวเมืองของแคว้นเกงจิ๋วมาให้จงได้ ซึ่งเมืองลำกู๋นนั้นคือเมืองยุทธศาสตร์

ทางได้เล่าปี่เมื่อรู้ข่าวว่าจิวยี่ยกทัพมาก็แปลกใจจึงได้ปรึกษาขงเบ้งว่าเหตุใดจิวยี่ถึงเดินทางมา ขงเบ้งจึงว่า

ขงเบ้ง : "จิวยี่เห็นทีกำลังจะเตรียมตัวยึดเมืองลำกู๋น เดี๋ยวข้าพเจ้าจะขอหยังเชิงหน่อย ให้ซุนเขียนไปแสดงความยินดีกับจิวยี่ ที่ชนะศึกเซ็กเพ็ก เดี๋ยวจิวยี่ก็คงเผยท่าทีออกมาเอง"

จากนั้นซุนเขียนจึงเดินทางไปหาจิวยี่และมอบของกำนันไปให้ จิวยี่และซุนเขียนต่างก็คุยกันพอเป็นพิธี จิวยี่จึงถามซุนเขียนว่า

จิวยี่ : "บัดนี้เล่าปี่นายท่านอยู่ที่ไหน อยู่ที่เมืองกังแฮหรือไม่?"

ซุนเขียน : "ตอนนี้เล่าปี่นายเราและขงเบ้งอยู่ที่ปากน้ำเมืองอิวกั๋ง"

จิวยี่ตกใจสะดุ้ง พอพูดคุยหอมปากหอบคอแล้วจึงลากลับ โลซกเห็นอาการจิวยี่น่าสงสัยจึงสอบถาม

โลซก : "เมื่อครู่นี้ท่านมีท่าทีแปลกไป เป็นเพราะเหตุใดกันเล่า?"

จิวยี่ : "เล่าปี่กับขงเบ้งไปที่ปากน้ำเมืองอิวกั๋ง เห็นทีจะไปยึดเอาเมืองลำกุ๋น เสียแรงที่เรารบกับโจโฉ เล่าปี่กับขงเบ้งนั้นจะมาชุบมือเปิ่มไป เราเลยสะดุ้ง"

จากนั้นจิวยี่จึงรีบเดินทางไปหาเล่าปี่และขงเบ้ง ขงเบ้งจึงวิเคราะห์ว่าการมาของจิวยี่ครั้งนี้ต้องเป็นเรื่องการยึดเมืองลำกุ๋นเป็นแน่

ยุทการสามก๊กกำลังจะเกิดขึ้น 2 พันธมิตรกำลังจะแย่งชิง เมืองลำกุ๋น เมืองเกงจิ๋ว และเมืองซงหยง กัน แต่ต่างคนต่างไม่ต้องการเผยท่าทีออกมา โดยฝ่ายเล่าปี่นั้นมีเดิมพันค่อนข้างสูง หากพลาดโอกาสนี้ไปการที่จะขึ้นเป็นใหญ่นั้นคงยาก มาดูกันว่าสติปัญญาของขงเบ้งนั้นจะสามารถทำให้เล่าปี่ขึ้นมายิ่งใหญ่ได้หรือไม่

 

จิวยี่ยกทัพมาถึงท่าเรือ ขงเบ้งสั่งให้จูล่งยกทัพไปรับ จิวยี่มองเห็นทหารของเล่าปี่ยืนเรียงรายอยู่ท่าน้ำก็สงสัย พอได้พบกับเล่าปี่จึงถามว่า

จิวยี่ : "ท่านยกทหารมาที่นี่หวังจะยกทัพไปตีเมืองลำกุ๋นหรอกหรือ?"

เล่าปี่ : "เรายกทัพมาครั้งนี้เพราะคิดว่าท่านจะยกทัพไปตีเมืองลำกุ๋น ทัพเราจึงยกทัพมาช่วย หากท่านไม่เอาเราก็คงจะไปตีเอา" (เล่าปี่พูดตามที่ขงเบ้งบอกก่อนที่จะมาพบจิวยี่)

จิวยี่ : "ฝ่ายเราเองก็เสียทหาร เสียเสบียงมากมาย อันเมืองลำกุ๋นนี้อยู่ในมือเราอยู่แล้วเหตุใดท่านจึงคิดว่าเราไม่เอาหล่ะ"

เล่าปี่ : "อันเมืองลำกุ๋นนั้น โจโฉได้สั่งให้ทหารเอกโจหยินรักษาเมือง ซึ่งเป็นทหารที่มีฝีมือมากนัก เราเกรงว่าท่านจะไม่สามารถสู้ได้ เราจึงอยากจะเตือนให้ท่านระวัง" (ขงเบ้งใช้ให้เล่าปี่ไปยั่วยุจิวยี่ ซึ่งจิวยี่นั้นแพ้อุบายการยุยง มองคำเตือนเป็นการดูถูก)

จิวยี่ : "หากเราไม่สามารถยึดเมืองลำกุ๋นมาไว้ได้ ท่านจงยกทัพไปตีเอาเถิด"

เล่าปี่ : "ท่านจิวยี่ออกมาพูดแบบนี้ ให้ท่านโลซกและท่านขงเบ้งเป็นพยานก็แล้วกัน"

จากนั้นจิวยี่ก็ลากลับไป เล่าปี่นั้นพูดตาม script ที่ขงเบ้งเอาให้ แต่ก็ไม่รู้แผนการจึงร้อนรนไปถามขงเบ้งว่า

เล่าปี่ : "หากจิวยี่ยึดเมืองลำกุ๋นได้ก่อนเรา เราจะไปอยู่ที่ไหน"

ขงเบ้ง : "ฮ่าๆๆ ก่อนหน้านี้เราบอกให้ท่านยึดเอาเมืองเกงจิ๋ว แต่ท่านไม่ยอมยึด บัดนี้ทำไมกลัวจิวยี่ไปยึดกันเล่า" ขงเบ้งพูดแทงใจดำเล่าปี่

เล่าปี่ : "เดิมทีเมืองนี้เป็นของคนแซ่เดียวกัน เราไม่อาจจะไปแย่งชิง บัดนี้ตกเป็นของโจโฉแล้วเราเลยต้องแย่งชิงกลับคืนมา"

ขงเบ้ง : "ท่านอย่าได้วิตกเลย การนี้เป็นเพียงแค่อุบาย ให้กำลังจิวยี่ไปรบแทน เมื่อรบแล้วใครที่เพลี่ยงพร้้ำเราก็จะซ้ำเติมฝ่ายนั้น"

จากนั้นขงเบ้งจึงสั่งทหารไปเป็น spy ดูการเคลื่อนไหวของสงครามระหว่างจิวยี่และโจหยิน


Saturday, September 21, 2013

#204 พิพากษากวนอู

ศึกเซ็กเพ็กได้จบลง ซุนกวนมีชัยเหนือโจโฉ ขงเบ้งได้แจงกับเล่าปี่ว่าต่อจากนี้ไปรากฐานของเล่าปี่นั้นจะเริ่มก่อนร่างสร้างตัวขึ้น

เตียวหุยและจูล่งที่ถูกใช้ให้ไปซ้ำเติมทัพโจโฉ ก็จับทหารโจโฉมาได้หลายคนพร้อมอาวุธครบมือ ขงเบ้งเห็นฝ่ายเราทำงานสำเร็จจึงจัดงานเลี้ยงขึ้นและรอต้อนรับกวนอูกลับมา


ตกเย็นทหารมารายงานกับขงเบ้งว่าบัดนี้กวนอูได้กลับมาถึงแล้ว ขงเบ้งทำท่าทีดีใจที่กวนอูได้นำหัวของโจรราชสมบัติ กลับมาได้แล้ว ว่าแล้วก็ชวนเล่าปี่ เตียวหุย จูล่งออกต้อนรับกวนอู


ขงเบ้ง : "ตัวเรานั้นยินดีเป็นยิ่งนัก ที่ท่านกวนอูได้นำหัวของศัตรูราชสมบัติกลับมา บัดนี้แผ่นดินคงเป็นสุข"

ขงเบ้งนั้นตีหน้าซื่อและซ้ำเติมน้ำใจกวนอู กวนอูได้ฟังก็รู้สึกผิดยังมิกล้าพูดประการใดออกมา ขงเบ้งเห็นกวนอูนิ่งจึงซ้ำเติมกวนอูกลับไปอีกครั้ง

ขงเบ้ง : "ท่านไม่ยอมคุยกับเรา หรือว่าน้อยใจเราที่ออกมาต้อนรับท่านช้า"

กวนอูนั้นเป็นคนที่มี ego ค่อนข้างสูง รับปากขงเบ้งเป็นแม่นมั่นว่าจะนำหัวโจโฉกลับมาให้แต่ แต่แล้วเมื่อทำไม่ได้ กวนอูจึงเสียใจมาก กวนอูจึงกล่าวขึ้นมาสั้นๆว่า

กวนอู : "ข้าพเจ้าจะขอรับโทษแต่เพียงผู้เดียว"

ขงเบ้งแกล้งซื่อเพื่อตอกย้ำ ego ของกวนอูอีกครั้ง

ขงเบ้ง : "ท่านจะมารับโทษได้อย่างไร หรือว่าท่านไปจุดที่เราบอกไปแล้วไม่พบโจโฉอย่างนั้นหรอกหรือ?"

กวนอู : "ข้าพเจ้าได้พบโจโฉตรงที่ท่านบอก ข้าพเจ้าไร้ความสามารถ โจโฉจึงหนีไปได้"

ขงเบ้ง : "โจโฉหนีไปได้แล้วท่านได้จับตัวทหารพวกมันมาได้บ้างหรือไม่?"

กวนอู : "ข้าพเจ้าจับทหารโจโฉมาไม่ได้ซักคน"

ขงเบ้ง : (ทำเป็นโกรธ) "ท่านได้พบกับโจโฉแล้ว ปล่อยโจโฉไป ท่านผิดสัญญาที่ทำไว้กับเราจำไม่ได้แล้วหรือ?"

กวนอูถูกตอกย้ำซ้ำแล้วซ้ำเล่าชอกช้ำใจยิ่งนัก จึงชักกระบี่่ออกมาจะตัดคอตัวเอง ขงเบ้งรู้ทันจึงรีบเข้าไปห้าม หลังจากขงเบ้งได้ซ้ำเติม ego ของกวนอูไปแล้วเพื่อให้กวนอูนั้นสำนึกผิดใน ego ของตัวเอง ขงเบ้งจึงใช้จิตวิทยาปลอบโยนกวนอู

ขงเบ้ง : "ท่านอย่าได้เสียใจไปเลย เราใช้ท่านไปครั้งนี้เพื่อที่ให้ท่านได้ทดแทนบุญคุณโจโฉ เราเองซ้ำน้ำใจที่ท่านนั้นมีความซื้อสัวย์ยิ่งนัก เดิมทีท่านก็เคยมีผลงานไว้มากมาย ครั้งนี้เราจะให้อภัยแก่ท่าน คราวหน้าท่านจงเชื่อฟังเราให้มากกว่านี้ เพื่อการใหญ่ของนายเรา"

แล้วขงเบ้งก็พยุงกวนอูขึ้นมา กวนอูปราบปลื้มปิติเป็นอย่างมากที่ขงเบ้งได้ไว้ชีวิตตน เล่าปี่เห็นทุกอย่างจบแบบ happy ending ก็ยินดี ชวนเหล่าทหารทุกคนมากินเลี้ยงกันต่อ

Friday, September 20, 2013

#203 โจโฉยกทัพกลับเมืองหลวง

หลังจากที่กวนอูปล่อยโจโฉไป โจโฉจึงเดินทางกลับเมืองหลวง ทันใดนั้นเองเห็นกองทัพทหารกำลังมุ่งเข้ามาหาตน ตนเองก็ท้อถอยคิดว่าคงไม่รอดแน่ๆ โจโฉจึงรำพึงว่า


โจโฉ : "ชีวิตเราคงจบเพียงเท่านี้แล้ว"

ทันใดทั้นเองแม่ทัพของทหารกองนั้นคือโจหยิน โจโฉเห็นดังนั้นก็ดีใจที่ตัวเองรอดตายแล้ว จากนั้นโจหยินจึงพาโจโฉกลับไปที่เมืองลำกุ๋น จากนั้นก็ตั้งโต๊ะกินเลี้ยงปลอบขวัญ บรรยากาศไม่ค่อยครื้นเครง

ทันใดนั้นโจโฉก็ร้องไห้โฮขึ้นมา ทหารต่างก็สงสัยว่าทำไมโจโฉถึงร้องไห้ "เมื่อท่านแตกทัพมา ได้ความลำบากยากแค้น ก็ไม่เคยเห็นท่านมีความทุกข์อันใดเลย บัดนี้มีชีวิตรอดปลอดภัยแล้วไฉนท่านจึงได้เศร้าโศก"



โจโฉ : "ซึ่งข้าร้องไห้นี้ก็เพราะคิดถึง กุยแก หากกุยแกยังไม่ตายก็คงจะมาร่วมทัพกับเรา เราคงไม่ยากลำบากถึงเพียงนี้"

บรรยากาศงานเลี้ยงเต็มไปด้วยความโศกเศร้า....

เช้าวันรุ่งขึ้น โจโฉเตรียมไพร่พลกลับไปรักษาตัวที่เมืองหลวง โจโฉคิดว่าจิวยี่คงต้องยกทัพมาตีเอาแค้นเกงจิ๋ว โจโฉจึงเขียนจดหมายลับให้แก่โจหยิน หากขัดสนให้เปิดจดหมายนี้จะสามารถรักษาเมืองได้

โจโฉสั่งให้เหล่าแม่ทัพรักษาเมืองยุทธศาสตร์ต่างๆ
โจหยินรักษาเมืองลำกุ๋น
เตียวเลี้ยว ลิเตียนกับงักจิ้นคอยช่วยเหลือและรักษาเมืองหับป๋า
แฮหัวตุ้นดูแลเมืองซงหยง
โจหองดูแลรักษาด่านอิเหลง



โจโฉได้ตักเตือนเหล่าแม่ทัพทุกคนให้ช่วยเหลือกัน มี Teamwork รักษาผลประโยชน์ส่วนรวม

เมื่อก๊กโจโฉนั้นเติบใหญ่ คนที่มีความสามารถย่อมถูกแต่งตั้งภาระหน้าที่ให้รักษาเมือง และการอยู่รอดปลอดภัยของวุยก๊กนั้นก็ต้องพึ่งความสามารถของเหล่าขุนพลเหล่านี้