แม่นางชัวฮูหยินจึงปรึกษากับชัวมอวางแผนสังหารเล่าปี่ อีเจี้ยขุนนางเมืองเกงจิ๋วรู้ข่าวจึงรีบมาบอกแก่เล่าปี่ เล่าปี่ตกใจจึงรีบหนีตามที่อีเจี้ยแจ้งเล่าปี่จึงหนีได้สำเร็จ แต่แล้วชัวมอเห็นเล่าปี่หนีไปได้ก็โกรธ จึงปลอบจดหมายเล่าปี่ติดไว้ที่กำแพงเพื่อใส่ร้ายเล่าปี่แล้วก็ไปแจ้งความกับเล่าเปียว
เล่าเปียวเห็นจดหมายเล่าปี่(ปลอม) ที่เขียนประมาณว่าต้องการที่จะตั้งตัวเป็นใหญ่ เล่าเปียวก็โกรธคิดว่าเล่าปี่ทรยศ ชัวมอจึงยุให้เล่าเปียวยกทหารไปสังหารเล่าปี่ที่เมืองซินเอี๋ยเสีย แต่เล่าเปียวเมืองใจเย็นลงจึงวิเคราะห์ว่าอาจจะมีผู้ที่ใส่ร้ายเล่าปี่ ชัวมอโกรธที่เล่าเปียวมิฟังตามความเห็นตน
ต่อมาชัวมอจึงจัดนัดเล่าปี่มากินโต๊ะจากนั้นก็สังหารเสีย เล่าปี่ไม่รู้กลจึงมาตามคำขอทั้งๆที่ซุนเขียนก็ได้ห้ามปรามไว้ว่าอาจจะเกิดอันตราย จูล่งจึงติดตามเล่าปี่ไป ชัวมอจึงสั่งทหารให้ไปพาจูล่งมาดื่มเพื่อที่จะให้เล่าปี่อยู่ตามลำพัง อีเจี้ยทราบแผนแล้วก็ตกใจจึงรีบไปแจ้งเล่าปี่อีกหนว่าตัวเล่าปี่กำลังอยู่ในอันตราย จึงเสนอทางออกให้เล่าปี่หนีไปทางด้านหลัง
เล่าปี่ตกใจจึงทำตามแผนของอีเจี้ยหนีไปได้ ชัวมอทราบว่าเล่าปี่หนีไปได้จึงสั่งทหารไล่ตามเล่าปี่ไป เล่าปี่ควบม้าเต็กเลาหนีไปทางแม่น้ำจนสิ้นทางหนี เล่าปี่เห็นสิ้นหนทางก็ร้องไห้เกิดม้าหวังพึ่งปาฎิหาร หลังจากนั้นม้าเต็กเลาก็กระโดนข้ามน้ำอันแสนยาวเหยียดได้ขึ้นไปอีกฝั่งหนึ่ง แล้วก็หนีรอดไป
