#26 เล่าปี่พบจูล่ง

VS

อ้วนเสี้ยวกับกองซุนจ้านได้ออกรบกัน อ้วนเสี้ยวนั้นส่งทหารเอก บุนทิว ไปจับตัวกองซุนจ้าน ส่วนกองซุนจ้านส่ง 4 ทหารเอกตนเข้ารบกับบุนทิว ผ่านไปแค่เพลงเดียว บุนทิวก็สังหารทหารเอกของกองซุนจ้านได้ 1 คนส่วน 3 คนที่เหลือกลัวจึงรีบหนีไป

บุนทิวได้โอกาสจึงเข้ารบกับกองทัพกองซุนจ้านทำให้ทหารของกองซุนจ้านตายเป็นอย่างมาก บุนทิวนั้นเป็นทหารที่มีฝีมือเป็นอย่างมากแม้ขนาดหลายคนรุมก็ยังสู้ไม่ได้ กองซุนจ้านเห็นท่าไม่ดีจึงรีบหนี บุนทิวจึงมุ่งเข้าไปเพื่อที่จะไปสังหารกองซุนจ้าน กองซุนจ้านขี่ม้าสะดุดก้อนหินล้มใจก็คิดว่าคงไม่มีชีวิตรอดกลับไป

บุนทิวเร่งม้าเอาทวงแทงกองซุนจ้าน ทันใดนั้นเอง บุรุษไร้นามคนนึงก็โผล่มาสกัดทวนของบุนทิวไว้ ทั้ง 2 สู้รบกันอย่างสูสี ไม่รู้แพ้รู้ชนะ บุนทิวนั้นกลัวเสียทีจึงถอยกลับไป

ชายหนุ่มที่มาช่วยกองซุนจ้านผู้นั้นมีหน้าผากและคิ้วใหญ่ ตาโต หน้าคม (หล่อ) ถือทวน มีรูปร่างกล้าหาญเป็นอย่างยิ่ง กองซุนจ้านถึงถามว่า ท่านผู้นี้ชื่ออะไร บุรุษผู้นั้นตอบไปว่า

ข้าชื่อ "จูล่ง" เป็นชาวเสียงสาน เดิมเป็นทหารยามสังกัดกองทัพของอ้วนเสี้ยว แต่อ้วนเสี้ยวนั้นไม่มีคุณธรรม บ้ายศ ข้าจึงหนีมาอยู่ป่า ผ่านมาทางนี้ก็เลยช่วยเอาไว้ กองซุนจ้านก็จึงชวนจูล่งไปทำราชการด้วย จูล่งก็รับคำ แต่กองซุนจ้านนั้นให้ จูล่ง ทำตำแหน่งกองระวังหลัง ดูแลเสบียง

วันต่อมาสงครามระหว่างกองซุนจ้านและอ้วนเสี้ยวก็เกิดอีกครั้ง โดยอ้วนเสี้ยวสั่งให้งันเหลียง และ บุนทิว ออกรบ ส่วนกองซุนจ้านก็ยังคงให้จูล่งเป็นทัพป้องกันเสบียงเช่นเคย -*-

งันเหลียงและบุนทิวเข้ารับกับทหารเอกของกองซุนจ้านแต่กองทัพกองซุนจ้านสู้ไม่ได้ถอยมาจนถึงกองหลัง จูล่งเห็นจึงควบม้าเข้าไปช่วย จู่ล่งขวบมาไปทางซ้ายทางซ้ายก็แตก ควบม้าไปทางขวาทางขวาก็แตก ไม่มีผู้ใดต้านทานได้ แต่ทหารของอ้วนเสี้ยวนั้นเยอะกว่าได้ล้อมจูล่งและกองซุนจ้านไว้

จูล่งเห็นได้ทีจึงรีบตีฝ่าออกมาแต่งันเหลียงและบุนทิวก็ไล่ตามตี ทันใดนั้นเอง กองทัพของ 3 พี่น้องสวนท้อ เล่าปี่ กวนอู เตียวหุยก็เข้ามาช่วย จนกองทัพอ้วนเสี้ยวถอยหนีกลับไป

กองซุนจ้านจึงขอบคุณเล่าปี่และแนะนำจูล่งให้กับเล่าปี่รู้จัก เล่าปี่ได้เห็นจูล่งก็รู้ว่าบุรุษผู้นี้นั้นเก่งกาจมากใคร่ได้ตัวมาไว้เป็นพวกของตัวเองแต่ติดตรงเป็นคนของเพื่อนตัวเองจึงไม่กล้าทำเช่นนั้น ตัวจูล่งเองก็เห็นเล่าปี่เป็นคนโอบอ้อมอารีใจก็อยากทำราชการเล่าปี่เช่นกัน

และนี่ก็เป็นจุดเริ่มต้นบุญและวาสนาทำให้เล่าปี่และจู่ลงมาพบกัน....

วิเคราห์
นี่เป็นความแตกต่างกันระหว่างกองซุนจ้านและเล่าปี่ ถึงแม้จะเรียนมาจากสำนักเดียวกัน แต่วิสัยทัศน์การมองคนก็แต่กต่างกัน เล่าปี่มองจูล่งแค่แว๊บเดียวก็รู้แล้วว่าบุรุษผู้นี้เก่งกาจยิ่งนัก แต่กองซุนจ้านกลับไม่ไว้วางใจใช้คนเก่งอีกทั้งยังมอบงานที่ไม่สมกับฝีมือให้จูล่งทำเสียอีก..