ซุนเกี๋ยนนั้นมีบุตร 4 คนคือ ซุนเซ็ก ซุนกวน ซุนเสียง และ ซุนของ
ซุนเกี๋ยนนั้นเวลาไปทำสงครามที่ไหนก็จะให้ซุนเซ็กนั้นตามไปด้วย หวังว่าจะให้ซุนเซ็กมีประสบการณ์ในการรบ
ซุนเกี๋ยนนั้นได้ครองเมืองเตียงสาก็เริ่มเป็นใหญ่ในดินแดนนี้มีกองกำลังและทหารเพิ่มขึ้น จากความแค้นระหว่างตัวกับเล่าเปียวนั้นยังคงมีแต่ครั้งหนหลัง ซุนเกี๋ยนจึงตัดสินใจจะยกทัพไปตีเมืองเกงจิ๋วที่เล่าเปียวครองอยู่ทหารหลายคนคัดค้่านแต่ซุนเกี๋ยนก็ไม่ฟัง ซุนเซ็กได้ยินจึงขออาสาตามไปด้วย
ทางด้านเล่าเปียวเมื่อรู้ว่ากองทัำพเมืองเตียงสานั้นมารุกรานจึงสั่งให้ หองจอและชัวมอ ทหารเอกของตนออกรบ ทั้ง 2 กองทัพต่างก็เข้ารบการเป็นสามารถ แต่ของทัพของ หองจอและชัวมอ สู้รบกับเทียเทาและอุยกายไม่ได้ ทหารเมืองเกงจิ๋วนั้นจึงวางอุบายสุ้มทหารเกาทัณฑ์ไว้ข้างทางของซอกเขาแคบ ล่อให้ซุนเกี๋ยนเข้ามา ซุนเกี๋ยนนั้นเิดินทางผ่านไปซอกเขานั้นก็โดนเกาทัณฑ์เป็นจำนวนมากยิงเข้ามาหาตน ยากที่จะหลบหนีซุนเกี๋ยนโดนเกาทัณฑ์เป็นอันมากจนสิ้นชีวิตไปในที่สุด ซุนเกี๋ยน "เสือขาวแห่งกังตัง" ได้จบชีวิตที่ซอกเขาฮีสัน อาจเป็นอาถรรพ์ของตราหยกก็เป็นได้....
หลังจากซุนเกี๋ยนตายบารมีของซุนเกี๋ยนนั้นได้ตกทอดไปสู่ซุนเซ็กผู้เป็นบุตร ทหารต่างก็เคารพซุนเซ็กเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว จึงทำนุเบารุงซุนเซ็กให้เป็นใหญ่สืบต่อไป ซุนเซ็กนั้นมีความกล้าหารไม่แพ้บิดาและยังมีสติปัญญาเป็นอันมาก ซุนเซ็กจึงสืบทอดเจตนารมผู้พ่อต่อไป
