โจโฉหนีมาเส้นทางที่มีกองไฟ เห็นทางคับแคบอีกครั้งก็หัวเราะลั่น เป็นครั้งที่ 3 ทหารโจโฉสงสัยจึงสอบถามความ
โจโฉจึงว่า : "ฮ่าๆๆ เราหัวเราะเยอะเย้ยสติปัญญาของขงเบ้งและจิวยี่ หากพวกมันนำทหารมาดักตรงนี้ เห็นทีชะตาเราคงขาดเป็นแน่
ยังไม่ทันสิ้นเสียงโจโฉเสียประทัดดัง ทหารที่สุ้มก็ออกมา แม่ทัพคนนั้นคือ กวนอู ทหารของโจโฉเห็นดังนั้นก็ตกใจแต่มิรู้ว่าจะหนีไปทางใด โจโฉเห็นเช่นนั้นก็แทบหมดสติเห็นซึ่งไร้หนทางหนีจึงคิดสู้ตาย แต่ก็หันหามาทหารของตน ต่างคนต่างไม่มีแรง จึงรู้สึกอนาตใจ
เทียหยกเห็นดังนั้นจึงเสนอโจโฉไปว่า
เทียหยก : "อันน้ำใจกวนอูนั้น ซื่อสัตย์ เป็นคนรู้จักบุญคุณคน ท่านเองก็เคยชุบเลี้ยงกวนอูมา หากไปว่ากล่าวกับกวนอู กวนอูคงปล่อยเราไปเป็นแน่"
โจโฉได้ฟังก็มีความเห็นไปตามเทียหยก โจโฉขี่ม้ามาหากวนอู พร้อมทั้งโค้งตัวคำนับกวนอู
โจโฉ : "เราจากกันมานาน ตัวท่านสบายดีหรือไม่?"
กวนอู : "ก็มีความทุกข์สุขพอประมาณเช่นคนทั่วไป บัดขี้ข้าพเจ้ารับคำสั่งขงเบ้งมา ให้นำศรีษะท่านกลับไป"
โจโฉได้ยินเช่นนั้นก็เสียใจพูดไปร้องไห้ไป : "ตัวเรานั้นยกทัพมา เสียท่าให้แก่ขงเบ้งและจิวยี่ ทหารล้มตายหมด ที่เหลือก็มีน้อย ไม่มีแม้แต่แรงจะสู้ เสื้อเกราะก็ไม่มี อาวุธก็ไม่มี โดนไล่ล่ามาตลอดทาง มีความทุกข์ทรมานยิ่งนัก จนได้มาพบกับท่าน อันชีวิตเรานั้นจะเป็นหรือตายก็อยู่ที่ตัวท่าน ท่านจะระลึกถึงน้ำใจที่เราเคยมีแก่ท่านเมื่อครั้งหนหลังหรือไม่ ก็สุดแต่ใจท่านแล้ว หากท่านจะจับตัวเรา กรุณาปล่อยทหารของเราไปด้วย.."
โจโฉแม้นไกล้ตายก็มิวายซื้อใจลูกน้อง ส่วนกวนอูหลับตาฟังไม่กล้าสบตาโจโฉ ได้ฟังโจโฉพูดก็รู้สึกสงสารและระลึกความหลังเมื่อครั้งก่อนที่โจโฉเคยช่วยเหลือตน แต่ตนได้อาสาขงเบ้งมาตัดหัวโจโฉไป หากมิทำเช่นนั้นหัวของตนก็ต้องหลุดจากบ่า
กวนอู : "ข้าพเจ้าเองก็ยังจำเมื่อครั้งหนหลัง ที่ท่านได้ช่วยเหลือข้าพเจ้า ข้าพเจ้าเองได้อาสาท่านไปสังหาร งันเหลียงและบุนทิว ไปแล้วนั่นก็ถือว่าเป็นการทดแทนบุญคุณ หากข้าพเจ้าไม่นำหัวท่านกลับไป ข้าพเจ้าก็ต้องเอาหัวข้าพเจ้าไปให้ขงเบ้ง"
โจโฉ : "ท่านได้สังหารงันเหลียง บุนทิวก็จริง เมื่อครั้งท่านหักด่านสังหารทหารของเรา แม่ทัพของเรา อีกทั้งเรายังส่งทหารมอบให้เบิกทางให้ท่านได้กลับไปหาเล่าปี่เสียอีก"
กวนอูฟังแล้วก็รำลึกบุญคุณ ที่โจโฉเคยผูกใจไว้ หันไปมองดูสภาพของโจโฉซึ่่งดูแล้วตกอับยิ่งนัก ส่วนเหล่าที่ทหารก็ร้องห่มร้องไห้ กวนอูจึงเกิดความเมตา กตัญญูรู้คุณ จึงคิดที่จะยอมปล่อยโจโฉไป
กวนอูหันหน้าหนีไม่มีท่าที โจโฉเห็นเช่นนั้นจึงคิดว่ากวนอูยอมที่จะปล่อยตนแล้ว จึงโค้งคำนับกวนอู แล้วก็สั่งให้ทหารเดินผ่านไป เมื่อโจโฉเดินผ่านไปแล้ว กวนอูจึงตวาดทหารโจโฉ ทหารโจโฉต่างก็พากันคุกเข่าขอชีวิตไว้ กวนอูเหลือบเห็นเตียวเลี้ยว จึงคิดถึงไมตรีที่เตียวเลี้ยวเค้ามาเกลี้ยกล่อม มิให้ตนเองฆ่าตัวตาย จึงยอมปล่อยทหารโจโฉไปด้วย กวนเป๋งเห็นเช่นนั้นจึงถามผู้พ่อว่า
กวนเป๋ง : "หากท่านพ่อปล่อยโจโฉไป ท่านจะได้โทษประหารชีวิตตามที่ตกลงไว้กับขงเบ้งนะ"
กวนอู : "เรานั้นมีคุณธรรมประจำเป็น ความยึดมั่นในกตัญญูของเรามันแน่หนักในใจ เราจึงได้ปล่อยโจโฉไป ถึงเราจะตายก็สุดแล้วแต่บุญแต่กรรม"
จากนั้นกวนอูจึงพาทหารยกทัพกลับค่าย เป็นยังไงหล่ะครับสำหรับ เทพเจ้าแห่งความยุติธรรม กวนอู ถึงแม้จะเป็นศรัตรู หากมีบุญคุณแก่กวนอู กวนอูก็ทดแทน
