โจโฉได้รับสารจากซุนเซ็กก็ตกใจที่ทางฝ่ายเมืองกังตั๋งนั้นรู้ความคิดของตน ต่อมาเมืองลำหยงเกิดภัยแล้ง ขาดเสบียง โจโฉเห็นว่าเป็นโอกาสที่จะกำจัดอ้วนสุดจึงทำจดหมายรับสั่งให้ ลิโป้ เล่าปี่ ซุนเซ็กยกไปตีเมืองลำหยกกำจัดอ้วนสุดที่ตั้งตัวเป็นกบฎแผ่นดิน
เอียวฮองและหันเซียมถูกลิโป้แต่งตั้งให้เป็นเจ้าเมือง ซึ่งอยู่ไกล้เมืองอิจิ๋วที่เล่าปี่อยู่ เล่าปี่เกรงว่าจะถูกลิโป้ปรุกรานจึงหาช่องทางกำจัด 2 คนนี้เสีย ประจบเหมาะกับ เอียวฮองและหันเซียมประพฤติไม่ชอบ ปล้นชิงทรัพย์สินของชาวบ้าน เล่าปี่จึงจับเอียวฮองและหันเซียมตัดหัว
จากนั้นเล่าปี่ยกทัพไปสมทบกับโจโฉ เล่าปี่จึงแจงโจโฉว่า 2 ผู้นี้ประพฤติไม่ชอบ ปล้นชิงทรัพย์สินของชาวบ้านข้าพเจ้าจึงตัวหัว 2 คนนี้มาให้ท่านและขออภัยที่กระทำก่อนได้รับอนุญาติ โจโฉเห็นดังนั้นก็รู้ว่าเล่าปี่ยังระแวงลิโป้จึงทำเช่นนั้นแต่โจโฉก็ไม่พูดประการใดแสร้งยินดีด้วยเล่าปี่ จากนั้นทั้ง 2 ก็คลื่นทัพไปเมืองลำหยง
ทางฝ่ายลิโป้ก็ยกทัพมาสมทบ โจโฉก็ยินดีและพูดชื่นชมลิโป้ ลิโป้เป็นโจโฉชื่นชมก็คิดสมคล้อยกับคำที่ตันเต๋งเคยกล่าวไว้ก็ยินดี โจโฉสั่งให้แฮหัวตุ้นและอิกิ๋มเป็นกองหน้า เล่าปี่เป็นปีกขวา ลิโป้เป็นปีกซ้าย ตัวโจโฉคุมทัพหลวง ทางฝ่ายซุนซุกก็ยกทัพเรือมาด้านหลังเมืองลำหยง บัดนี้เเมือลงลำหยงโดนล้อมทั้ง 4 ด้าน ทั้ง 2 ฝ่ายได้แต่คุมเชิงกัน
อ้วนสุดสั่งให้ตั้งรับไม่ให้สู้ พอนานไปฝ่ายโจโฉเริ่มหมดเสบียงจึงขอยืมเสบียงจากซุนเซ็ก แต่ก็ไม่เพียงพอ โจโฉไม่สามารถหักเตียเมืองได้เนื่องจากเมืองลำหยงมีกำแพงสูงใหญ่ ยิ่งนานไปเสบียงก็เริ่มจะหมด..
วิเคราะห์
ผลของการตั้งตัวเป็นใหญ่ของอ้วยสุดนั้นก็อย่างที่เห็น เดิมที่ขุนศึกทุกคนต่างก็ช่วงชิงความเป็นใหญ่แต่บางครั้งก็หาโอกาสความชอบธรรมกำจัดอีกฝ่ายไม่ได้ เมื่อโอกาสมาทุกฝ่ายต่างก็ได้ประโยชน์กันทั้งหมดทุกคนไม่ว่าจะเป็น โจโฉ เล่าปี่ ซุนเซ็ก ลิโป้ ทำให้อ้วนสุดนั้นมีศึกรอบด้านจนตัวเองเอาชีวิตไม่รอด..
