VS
เมื่อเล่าปี่จะไปตีเมืองลำหยงของอ้วนสุดแล้วดังนั้นต้องมีคนเฝ้าเมือง กวนอูอาสาขอเฝ้าเมืองแต่เล่าปี่บอกว่ากวนอูนั้นเป็นทั้งกำลังและมันสมองให้เล่าปี่ไปรบด้วยกันน่าจะเหมาะกว่า ดังนั้นเตียวหุยจึงขออาสาเฝ้าเมืองให้
แต่เล่าปี่เองก็ไม่ไว้ใจเนื่องจากเตียวหุยดื่มสุราแล้วชอบโบยตีทหารจึงได้ตักเตือน เตียวหุยก็รับคำ รุ่งขึ้นวันต่อมาเล่าปี่และกวนอูจัดแจงกองทัพไปรบด้วยอ้วนสุด
กองทัพเล่าปี่และกับอ้วนสุดเผชิญหน้ากัน เล่าปี่ส่งกวนอูออกไปรบ กวนอูฆ่าฟันทหารของอ้วนสุดตายเป็นจำนวนมากจนกองทัพของอ้วนสุดแตกกระจายไปสิ้น เล่าปี่และกวนอูไล่ตามตีจนยึดค่ายของอ้วนสุดสำเร็จ แต่อ้วนสุดก็ส่งทหารมาตีค่ายเล่าปี่เรื่อยๆจนทหารเล่าปี่เริ่มน้อยลงจนเล่าปี่สั่งกองทัพไม่ให้ออกรบ
ฝ่ายเตียวหุยที่เล่าปี่สั่งให้รักษาเมืองแรกๆก็ประพฤตตัวดีและมอบให้ตังเต๋งดูแลการเมืองส่วนเตียวหุยดูแลการทหาร เตียวหุยไม่ได้ดื่มสุรานานจึงสั่งให้ทหารตั้งโต๊ะกินเลี้ยงกัน
เตียวหุยชนจอกเหล้ากลับเหล่าขุนนางและทหารตามโต๊ะจนมาถึงโต๊ะของ โจป้า แต่โจ้ป้าไม่ยอมดื่มเตียวหุยก็เลยบังคับให้ดื่ม โจป้า จำใจจึงดิ่มไปหนึ่งจอก จากนั้นเตียวหุยก็เดินวนชนจอกสุราไปอีกรอบจนมาถึงโจป้าอีกครั้ง โจป้าก็ไม่ยอมดื่ม เตียวหุยโกรธจึงสั่งให้ทหารนำโจป้าไปโบย
ตันเต๋งเห็นท่าไม่ดีจึงเข้าไปห้ามแต่เตียวหุยก็ไม่ฟัง โจป้าจึงบอกกับเตียวหุยว่า ข้าแก่แค่ไม่ดื่มสุราก็อย่าได้โบยข้าเลย ถ้าไม่เห็นแก่ข้าก็ให้เห็นแก่ลูกเขยข้าด้วย เตียวหุยจึงถามว่าลูกเขยท่านเป็นใคร โจป้าจึงตอบว่า ลูกเขยข้าคือลิโป้
พอเตียวหุยได้ยินชื่อลิโป้เท่านั้น ด้วยความโกรธแค้นที่มีอยู่กับลิโป้ก็เดือดขึ้นมาคิดว่าโจป้าเอาลิโป้มาขู่จึงสั่งทหารให้นำตัวโจป้าไปโบย 100 ที แต่โจป้าโดนโปยไม่ได้ครึ่งหนึ่งก็สลบลง บันดาขุนนางก็พากันมาร้องขอเตียวหุยให้หยุด เตียวหุยจึงส่งให้หยุดตามคำขอ
เมื่อโจป้าฟื้นขึ้นมาก็โกรธเตียวหุยเป็นอันมากเอาความไปบอกลิโป้ที่เมืองเสียวพ่าย
