โจหยินและโจหองพ่ายศึกกลับมายังเมืองลำกุ๋นเห็นท่าไม่ดี หากเสียเมืองอิเหลงแล้ว อีกไม่นานคงเสียเมืองลำกุ๋นด้วย จึงนึกถึงจดหมายลับที่โจโฉฝากไว้
เมื่อโจหยินได้เปิดอ่านก็อมยิ้มไม่พูดอะไร จากนั้นก็สั่งให้ตันเกียวและงิวขิ้ม ออกไปขุดหลุมไว้หน้าเมือง จากนั้นก็เอาดินปิดปากหลุมไว้ แล้วก็เปิดประตูเมืองทำท่าทีอพยพ ล่อให้จิวยี่มาติดกับ
จิวยี่รู้ข่าวว่าโจหยินกำลังจะอพยพหนี จิวยี่จึงสั่งให้ ฮันต๋งและจิวท่ายไล่ทีโจหยินและโจหอง จิวยี่จะเข้ายึดเมืองลำกุ๋นเอง ฮันต๋งและจิวจึงไล่ตีทัพโจหยิน โจหยินแสร้งหนีเพื่อให้จิวยี่มาติดกับ
โจโฉนั้นใช้อุบายเมืองร้างหลอกจิวยี่ จิวยี่เห็นไม่มีคนสำนึกว่าโจหยินเกรงกลัวจึงหนีไป จิวยี่เห็นสบโอกาสจึงรีบบุกเข้าเมือง ด้านตันเกียวคุมพลเกาทัณฑ์ซุ่มเห็นจิวยี่หลงกลจึง ขึ้นมาจากกำแพงเมืองและยิงใส่ทัพจิวยี่
จิวยี่เข้าไปในเมืองได้แต่ถูกล้อมยิงทุกด้าน ตันเกียวจึงยิงเกาทัณฑ์อาบยาพิษไปโดนขาซ้ายจิวยี่จนพลัดตกจากหลังม้า ทหารบางส่วนตกหลุมที่โจหยินทำไว้ ชีเซ่งและเตงฮองจึงรีบเข้าไปช่วยจิวยี่ตีฝ่าออกมาได้
โจหยินและโจหองเห็นจิวยี่หลงกล จึงยกทัพวกกลับมาตีทัพจิวยี่แตกกระเจิง จิวยี่ซมซานกลับค่ายถอนลูกเกาทัณฑ์ออก ด้วยความเจ็บปวดและความโกรธแค้น พิษเกาทัณฑ์จึงกำเริบ จิวยี่จึงสลบลง
เทียเภาเห็นจิวยี่บาดเจ็บจึงสั่งห้ามออกรบจนกว่าจิวยี่จะหาย โจหยินรู้ข่าวว่าจิวยี่อาการหนักไม่ยอมออกรับจงส่งให้งิวขิ้มยกทัพหน้าด่าจิวยี่หน้าค่าย จิวยี่โดยด่าทุกวันทนไม่ได้ จึงฝืนใจออกรบ แต่ยังมิทันได้ออกไปก็อาเจียนเป็นโลหิตตกจากหลังม้าสลบไป
ทหารฝ่ายโจโฉเห็นก็โห่ร้องดีใจ แล้วบุกเข้าไปจะจับตัวจิวยี่ ทหารเมืองกังตั๋งจึงตีป้องกันค่ายไว้ได้ เทียเภาจึงเข้าไปในค่ายด้วยความเป็นห่วงจิวยี่ แต่เห็นจิวยี่ลุกนั่งได้ปรกติ เทียเภาจึงแปลกใจ จิวยี่จึงว่ามันเป็นอุบายลวงโจหยิน แสร้งว่าตนเองนั้นได้ตายไปแล้ว ไม่นานโจหยินคงมาปล้นค่าย แล้วจึงซ้อนกลเข้าไปยึดเมืองลำกุ๋นไว้ให้จงได้
เทียเภาได้ฟังก็ชื่นชมสติปัญญาของจิวยี่ วันต่อมาข่าวจิวยี่เสียชีวิตก็แพร่กระจาย ทุกคนแต่งชุดไว้ทุกข์ เพื่อหลอกโจหยิน
มาถึงตอนนี้ก็ผลัดกันแพ้ ผลัดกันชนะ แต่สิ่งที่โจหยินและจิวยี่ประมาทคือไม่มีใครระแวงขงเบ้งเลย ขงเบ้งตอนนี้เพียงแต่รอจังหวะตะคุบเหยื่อ...
