จิวยี่และโลซกกลับมาก็จัดแจงเตรียมทหารพร้อมรบ เป้าหมายคือยึดเมืองลำกุ๋นให้ได้ ด้วยความรักชาติของจิวยี่นั้น เพื่อปกป้องผลประโยชน์ของซุนกวน จิวยี่นั้นทำได้ทุกอย่าง ซุนกวนนั้นมีลูกน้องดีจริงๆ เริ่มรู้สึกอิจฉาบ้างแล้ว
ฝ่ายขงเบ้งเองเมื่อรู้ว่าความทัพจิวยี่เคลื่อนพล ขงเบ้งจึงสั่งให้ทหารแอบซ่อนตัวอยู่ในป่ารอจังหวะ
ทางด้านโจหยินเมื่อรู้ว่าจิวยี่ยกทัพมาก็ประทหารมาประชุม งิวขิ้มขออาสาออกไปรบ โจหยินได้ฟังก็ยินดี งิวขิ้มออกรบกับเตงฮอง ทั้งสองรบกับอย่างดุเดือด เตงฮองสามารถล้อมงิวขิ้มได้ ชีเซ่งจึงรีบเข้าไปช่วย โจหยินเห็นลูกน้องตัวเองตกอยู่ในอันตรายจึงรีบเข้าไปช่วย พางิวขิ้มออกมาได้
เจียวขิมเห็นโจหยินฝ่าออกมาได้จึงยกทัพเข้าไปช่วยตี แต่ก็สู้ฝีมือโจหยินไม่ได้ โจหยินไล่ตีทัพของ เจียวขิม ชีเซ่ง เต็งฮองแตกกระเจิง เจียมขิมพ่ายแพ้จึงกลับไปรายงานจิวยี่ จิวยี่ได้ฟังก็โกรธสั่งประหารเจียมขิม แต่ทหารทั้งปวงได้ขอให้จิวยี่ไว้ชีวิตเจียวขิม
กำเหลงจึงขออาสาไปสกัดเมืองอิเหลงที่โจหองคุมครองอยู่ และหากสบโอกาสก็จะเข้ายึดตีเมืองอิเหลงไว้ จิวยี่ได้ฟังก็เห็นด้วย
โจหยินได้ข่าวว่าจิวยี่ส่งกำเหลงไปตีเมืองอิเหลง จึงวิตกหากเสียเมืองอิเหลงก็ยากที่จะรักษาเมืองลำกู๋นไว้ได้ จึงส่งงิวขิ้มไปช่วยโจหองป้องกันเมืองอิเหลง
จากนั้นโจหองจึงจัดทัพเข้ารบกับกำเหลง แต่กำเหลงสามารถกว่าจึงสามารถขับไล่โจหองหนีไปได้ กำเหลงได้ทีจึงรีบเข้าไปยึดเมืองอิเหลงไว้ได้ งิวขิ้มยกทัพมาสมทบกับโจหอง จึงพากันเข้าล้อมเมืองอิเหลงไว้
กำเหลงเห็นท่าไม่ดี อีกทั้งเสบียงก็ไกล้หมด จึงส่งม้าเร็วไปขอความช่วยเหลือจากจิวยี่ เทียเภาเห็นว่ากำเหลงสามารถยึดเมืองอิเหลงไว้ได้จึงแจงกับจิวยี่ให้รีบไปช่วย แต่จิวยี่เป็นห่วงว่าหากแบ่งทหารไปช่วยกำเหลง โจหยินก็อาจจะยกทัพมาตีเราได้ แหมมม มันเสียจริงๆ
ลิบองจึงว่าระยะทางไม่ห่างจากเมืองอิเหลงนัก และคาดการว่าโจหยินคงต้องยกไปชิงเมืองอิเหลงคืน จิวยี่จึงเห็นด้วย จิวยี่ให้เล่งทองรักษาค่าย และจิวยี่จะยกทัพไปเสริมกับลิบอง เพื่อเข้าช่วยกำเหลงรักษาเมืองอิเหลงภายใน 10 วัน
จิวยี่และลิบอง ยกทัพไปเข้าช่วยตีโจหองและงิวขิ้มที่ล้อมเมืองอิเหลงไว้อยู่ โจหองสู้จิวยี่ไม่ได้จึงยกทัพกลับเมืองลำกุ๋น ทันใดนั้นโจหยินยกทัพกลางทางพบโจหอง จึงพากันกลับไปตีจิวยี่ จิวยี่และโจหยินเข้ารบกันอย่างดุเดือด ไม่รู้แพ้รู้ชนะ โจหยินจึงถอยทัพกลับเมืองลำกุ๋น พอจิวยี่รักษาเมืองได้แล้ว จึงกลับไปหาเล่งทองที่ค่าย
