2 วันผ่านไปลมยังไม่มา จิวยี่ก็ร้อนใจ อีกทั้งกองทัพหนุนของซุนกวนก็มาถึง จิวยี่ก็ยินดี แต่อีกใจก็ยังพะวงกับลมสลาตันอยู่ไม่เป็นอันกินอันนอน
3 วันผ่านไป จิวยี่เรียกโลซกให้พาพบพูดคุยกันได้ไม่นาน ลมสลาตันก็พัดแรงมาก จิวยี่สะดุ้งสุดตัวอีกครั้งใจนึงก็ดีใจ อีกใจก็เกรงกลัว
จิวยี่ : "อันสติปัญญาขงเบ้งนั้นเปรียบดั่งเทวดา สามารถเรียกลมเรียกฝนได้ หยังรู้ฟ้าดินสืบไปภายหน้าเราคงมิอาจรับมือขงเบ้งได้ จำจะต้องฆ่าขงเบ้งเสียจะได้มิเป็นภัยกังตั๋งในภายภาคหน้า"
ขงเบ้งได้ลงเรือน้อยที่ขงเบ้งได้นัดแนะกับจูล่งเมื่อครั้งก่อน ชีเซ่งและเต็งฮองจึงรีบขึ้นเรือตามไปและตะโกนไปหาขงเบ้งว่า
ชีเซ่งและเต็งฮอง : "หยุดก่อนท่านขงเบ้ง ท่านจิวยี่ต้องการปรึกษาราชการด่วน ขอให้ท่านกลับมาก่อน"
ขงเบ้ง : "กลับไปบอกนายท่านว่าให้ตั้งใจทำศึกกับโจโฉ วันนี้เราขอตัวลากลับไปเมืองแฮเค้าเสียก่อน วันหน้าจะมาเยี่ยมใหม่ เรารู้ว่าพวกท่านได้รับคำสั่งจิวยี่ให้มาทำร้ายเรา หามิฟังก็อย่าหาว่าเรามิเตือน"
จากนั้นจูล่งจึงตะโกนออกว่ามา "เราคือจูล่งแห่งเสียสานหากพวกเจ้ายังมิฟัง เราก็จะแสดงฝีมือให้ดู ครั้นเราจะยิงเกาทัณฑ์ใส่เสียจะเป็นเรื่องบาดหมางระหว่างนายเราและซุนกวน เราจะยิงแต่พอให้รู้จักฝีมือไว้"
จากนั้นจูล่งก็ยิงไปที่สายชักใบเรือขาด ชีเซ่งและเต็งฮอง ได้เห็นเช่นนั้นก็เกรงกลัวทหารของเล่าปี่ผู้นี้มีฝีมือยิ่งทักจึงเลิกตามและไปรายงานแก่จิวยี่
จิวยี่ได้รายงานก็เหนื่อยใจ คิดในใจว่า หากขงเบ้งยังอยู่เราคงหายใจไม่เป็นสุข แต่ศึกใหญ่อยู่ข้างหน้า จิวยี่จึงสั่งให้ทหารเตรียมพร้อม
อุยกาย กำเหลง ลิบอง ไทสูจู้ ฮันต๋ง จิวท่าย ตังสิด พัวเจี้ยง โลซก งำเต๊ก เทียเภา ฯลฯ ก็เตรียมการจากคำสั่งของจิวยี่ ส่วนจิวยี่และซุนกวนเป็นกองทัพหลวง
