วันต่อมาเล่าปี่จึงแกล้งป่วยวางอุบายเพื่อที่จะให้ขงเบ้งไปให้คำปรึกษาแก่เล่ากี๋ เล่าปี่แกล้งป่วยจึงเรียกขงเบ้งมาว่า "อันเมื่อวานเล่ากี๋มาเยี่ยมเรา วันนี้เราก็ควรที่จะไปเยี่ยมเล่ากี๋เป็นการตอบแทน แต่วันนี้เรานั้นป่วยจึงวานให้ท่านกุนซือได้ไปเยี่ยมเล่ากี๋แทนเราด้วย"
ขงเบ้งได้ฟังดังนั้นก็มิได้คิดอะไรจึงเดินทางไปหาเล่ากี๋ พอขงเบ้งมาถึงเล่ากี๋ก็มาร้องไห้คาราวะขงเบ้งกอดขาขงเบ้ง ขงเบ้งแอบเซ็งที่โดนเล่าปี่หลอกแล้วก็พูดปฎิเสธแก่เล่ากี๋ไปว่า "ข้าเจ้าเป็นคนบ้านนอกมิรู้การเมืองและก็ไม่อยากยุ่งเรื่องครัวเรือ ถ้าไม่มีธุระแล้วข้าพเจ้าขอลา"
เล่ากี๋เห็นดังนั้นจึงวางอุบายหลอกขงเบ้งไปว่า "ท่านได้มาเยือนถึงถิ่งเพื่อไม่เป็นการเสียเที่ยวข้าพเจ้าอยากจะให้ท่านมาช่วยให้ท่านได้มาวิจารณ์ความในหนังสือให้แก่ข้าพเจ้าฟังด้วย" ขงเบ้งมิรู้กลจึงตามเล่ากี๋ไปถึงชั้น 2 เล่ากี๋เห็นขงเข้งขึ้นมาจึงสั่งให้คนใช้เอาบันใดออก แล้วก็ร้องไห้อ้อนวอนแก่ขงเบ้งจึงว่าหากขงเบ้งไม่ช่วยจะก็ไม่ให้ลงไปจากที่นี่
ขงเบ้งปราชญ์ผู้พลิ๊กแผ่นดินนามว่าฮกหลงผู้ที่ฉลาดที่สุดในสามก๊กโดนเด็กปัญญาใช้อุบายหลอกไม่คิดว่าตนจะพลาดท่าก็ได้แต่แอบเซ็ง จึงจำใจวางแผนให้เล่ากี๋ ให้เล่ากี๋นั้นขอทหารจากเล่าเปียวและอาสาไปรักษาเมืองกังแฮเพื่อป้องกันมิให้ซุนกวนรุกราน เท่านี้เล่ากี๋ก็มิต้องอยู่เมืองเก่งจิ๋วก็จะปลอดภัย เล่ากี๋ได้ฟังแล้วจึงของคุณขงเบ้งแล้วขงเบ้งก็ลากลับไป
