หลังจากที่เล่าปี่ไปเยือนโงลังกั๋งครั้งแรกแล้วไม่พบขงเบ้งเล่าปี่จึงส่ง spy ไปสืบข่าวขงเบ้ง ได้ความว่าบัดนี้ขงเบ้งกลับมาอยู่ที่บ้านแล้วเล่าปี่จึงจัดเตรียมของไปหาขงเบ้งอีกครั้ง
เตียวหุยเห็นเล่าปี่คิดแต่เรื่องขงเบ้งก็ขุนเคือง ว่ากล่าวขงเบ้งในทางที่ไม่ดีต่างๆนาๆ เตียวหุยจึงอาสาไปจับตัวขงเบ้งมาให้เล่าปี่ เล่าปี่ได้ยินเช่นนั้นก็โกรธดุเตียวหุย ความว่า "ตัวเจ้าและกวนอูแม้นไม่พอใจจะไปหาขงเบ้งก็จงอยู่รักษาเมืองซินเอี๋ยเถิด พี่จะไปเองคนเดียว"
ตื่นเช้ามากวนอูและเตียวหุยก็เตรียมตัวออกไปพร้อมเล่าปี่เช่นเคย ในช่วงนั้นเป็นฤดูหนาว เตียวหุยทนไม่ไหวจึงบ่นออกมาอีกครั้งว่า "ช่วงนี้ฤดูหนาว แม้นสงครามยังไม่มี ควรแล้วหรือที่ต้องไปคำนับขงเบ้งชาวบ้านนอก" เล่าปี่ได้ยินจึงว่า "ตัวเรานั้นมีความเพียรที่จะได้คนเก่งและคนดี หากตัวเจ้ากลัวความลำบากจงกลับไปเถิด" เตียวหุยเงียบความแล้วก็เดินทางไปด้วยเช่นเคย
เล่าปี่เดินทางผ่านโรงเตียม เห็นชาวบ้านคุยกันเป็นบทกวีที่โรงเตี๋ยมข้างทาง เล่าปี่จึงหยุดฟังว่าแล้วก็เข้าไปหาชาวบ้านกลุ่มนั้น เล่าปี่จึงถามว่า "พวกท่านผู้ใดคืออาจารย์ฮกหลง" ชาวบ้านจึงตอบว่า "พวกเรามิใช่อาจารย์ฮกหลง พวกเราเป็นเพื่อนของอาจารย์ฮกหลง" เล่าปี่ได้ยินเช่นนั้นก็ละอายลากลับไป
เล่าปี่เดินทางมาถึงบ้านขงเบ้ง เห็นเด็กน้อยคนใช้มารับที่หน้าประตู เล่าปี่จึงถามว่า "วันนี้อาจารย์ท่านอยู่บ้านหรือไม่?"
เด็กน้อยตอบว่า "อาจารย์ข้าพเจ้านอนอ่านหนังสืออยู่"
เล่าปี่ได้ฟังก็ดีใจจึงขอให้เด็กน้อยพาไปหา พอเล่าปี่มาถึงก็คิดว่าผู้ที่นอนอ่านหนังสืออยู่นั้นคือขงเบ้ง แท้จริงแล้วไม่ใช่ ชายผู้นั้นจึงตอบว่า "ตัวเราชื่อจูกัดจุ้น เรามีพี่น้องกันอยู่ 3 คนคนโตชื่อจูกัดกิ๋นตอนนี้ไปทำราชการกับซุนกวน ส่วนอีกคนชื่อจูกัดเหลียงตอนนี้ไม่อยู่ เพื่อนชวนออกไปเที่ยวเมื่อเช้านี้"
เล่าปี่ได้ยินก็เสียใจจึงเขียนหนังสือฝากไว้ให้แก่ขงเบ้ง พอเขียนเสร็จ เด็กน้อยคนใช้จึงร้องเสียงดังว่า "นั่นไงอาจารย์ผู้เฒ่ามานั่นแล้ว"
พอเล่าปี่ได้ยินก็ยินดีนึกว่าได้พบกับขงเบ้ง แท้จริงแล้วคนผู้นั้นคือ อุยสิง่าน ซึ่งเป็นพ่อตาของขงเบ้ง เล่าปี่ผิดหวังอีกครั้ง พอพูดคุยกันได้ชั่วครู่ เล่าปี่จึงลากลับไป
