โจโฉยกทัพใหญ่จากเมืองหลวงมีสำแดงอานุภาพอันมากข่มขวัญจนแผ่นดินกังตั๋งเริ่มสั่นไหวทั้งลุ่มแม่น้ำแยงซี โจโฉได้ตั้งค่ายฝ่ายกองทัพบกเรียงรายเป็นจำนวนมาก ในส่วนกองทัพเรือได้จอดเรือทอดสมอรายเรียงยาวเหยียด "แลเรือรบซึ่งทอดอยู่ชายทะเลนั้นดังหนึ่งจะเต็มไปทั้งมหาสมุทร"
สถานการณ์ตอนนี้จึงเป็นว่า
ฝ่ายโจโฉ
ต้องการแสดงแสนยานุภาพของกองทัพเพื่อข่มขวัญชาวกังตั๋งให้มิกล้าต่อกรและดึงซุนกวนมาเป็นพันธมิตรร่วมกันกำจัดเล่าปี่ จากนั้นก็แบ่งแผ่นดินกันอยู่
ฝ่ายเล่าปี่
ขงเบ้งต้องการให้โจโฉรุกล้ำเข้ามายังดินแดงกังตั๋งเพื่อให้ซุนกวนนั้นต้องรบกับโจโฉ ขงเบ้งจึงต้องเป็นฑูตไปหาซุนกวนเพื่อเป็นพันธมิตรกับซุนกวนร่วมรบกับโจโฉ
ฝ่ายซุนกวน
ลังเลว่าจะทำเช่นไรกับสถาณการครั้งนี้ จะเข้าด้วยเล่าปี่หรือเข้าด้วยโจโฉ ก็ยังไม่แน่ชัด ใจจริงต้องการเข้าด้วยเล่าปี่แต่เกรงกลัวกองทัพอันมหึมาของโจโฉ
การเปลี่ยนแปลงสถานการณ์การสงครามที่ใช้กำลังทหารไปสู่ขั้นสงครามทางการทูตจึงเกิดขึ้น โจโฉเองก็หยุดไล่ตามตีเล่าปี่แล้วเช่นกัน ซุนกวนได้เรียกที่ปรึกษามาหารือกัน โลซกจึงว่าตัวโลซกเองจะต้องไปสืบข่าวกองทัพโจโฉเพื่อมาประเมิณสถานการณ์อีกที และในกรณีนี้เล่าปี่ได้สู้รบกับโจโฉมาเป็นเวลานานยาวนาน รู้ตื้นลึกหนาบางด้านกองทัพของโจโฉเป็นอย่างดี และยังรู้อีกว่าขงเบ้งได้วางแผนเผากองทัพโจโฉวอดวายที่ทุ่งพกบ๋อง รวมทั้งการไขน้ำท่วมทหารโจโฉที่ลำน้ำแปะโห ได้ทำให้ชื่อเสียงของขงเบ้งโด่งดังมากยิ่งขึ้น
โลซกจึงว่า "บัดนี้เล่าเปียวเจ้าเมืองเกงจิ๋วได้สิ้นบุญแล้ว เล่ากี๋บุตรผู้ใหญ่เป็นเจ้าเมืองกังแฮ ดังนั้นข้าพเจ้าจะทำทีไปเซ่นไหว้คำนับป้ายวิญญาณเล่าเปียว และจะถือโอกาสนี้สืบทราบข่าวคราวทางการทหาร"
ซุนกวนได้ฟังเช่นนั้นก็เห็นชอบ ซุนกวนนั้นแม้นยังลังเลแต่ก็มิได้นิ่งเฉยอีกทั้งยังหาข้อมูลเพิ่มเติมเพื่อช่วยในการตัดสินใจ
ทางฝ่ายเล่าปี่ก็ปรึกษาขงเบ้งว่าจะทำเช่นใดต่อไป ขงเบ้งจึงว่า "การที่โจโฉยึดเมืองกังเหลง แสนยานุภาพของกองทัพโจโฉประดุจฟ้าถล่มแผ่นดินทะลายไหนเลยซุนกวนจะนอนหลับสนิท ซุนกวนคงต้องส่งใครสักคนมาสืบข่าวถ้าเป็นเช่นนั้นข้าพเจ้าจะหาคนทางไปยังเมืองกังตั๋งยุซันกวนทำสงครามกับโจโฉ หากซุนกวนกับโจโฉรบกัน เราก็จะอยู่หว่างกลาง ถ้าใครเพลี่ยงพล้ำลงเห็นได้ที เราก็จะซ้ำที่ฝ่ายนั้น"
เล่าปี่ได้ฟังก็สรรเสริญสติปัญญาขงเบ้งยิ่งนัก ทหารรักษาการณ์ได้วิ่งเข้ามารายงานว่า "บัดนี้ซุนกวนได้แต่งให้โลซกเป็นทูตมาเมืองกังแฮเพื่อจะขอสักการะป้ายวิญญาณของเล่าเปียว"
ขงเบ้งได้ฟังดังนั้นก็ปรบมือหัวเราะ แล้วว่า "การที่ข้าพเจ้าคาดหมายไว้จะสมคะเนในครั้งเป็นแน่แท้ อีกทั้งยังมิต้องเสียแรงวางแผนไปเมืองกังตั๋ง โลซกมาครั้งนี้เห็นทีข้าพเจ้าจะได้ติดตามไปเป็นมั่นคง"
