หลังจากกวนอูได้จับตัวอองต๋งมาได้แล้ว เตียวหุยก็อาสาไปจับเล่าต้ายบ้าง เล่าปี่ก็ติงเตียวหุยกลัวจะเสียการณ์ เตียวหุยได้อาสาเสียงแข็งจนเล่าปี่ต้องใจอ่อน
เล่าต้ายรู้ข่าวว่าอองต๋งถูกกวนอูจับไปก็ตกใจกลัวไม่กล้าออกรบ เตียวหุยส่งคนไปท้ารบเล่าต้ายก็ไม่ยอมออกรบ เตียวหุยเห็นเล่าต้ายไม่ยอมออกรบจึงคิดอุบาย
เตียวหุยจึงดึ่มเหล้าเมามายจับทหารมาตีจนบาดเจ็บแล้วปล่อยตัวเป็นใส้ศึกในกองทัพของเล่าต้าย โดยหลอกให้เล่าต้ายยกทัพเข้าไปตีเตียวหุยกลางดึก เล่าตายไม่รู้กลจึงได้ยกทัพเข้าไปตีตามนั้น
เตียวหุยก็ซ้อนกลจนจับตัวเล่าต้ายนำมาให้เล่าปี่ได้ เล่าปี่ทราบความศึกแล้วมีความยินดี จึงว่ากับกวนอูว่า "เตียวหุยเป็นคนใจเร็วดื้อดึง ครั้งนี้คิดเป็นกลอุบายจับตัวเล่าต้ายได้ ซึ่งเตียวหุยมีสติปัญญาขึ้นดังนี้เห็นจะประกอบบุญเราขึ้น เราค่อยมีความสบายนัก"
จากนั้นเล่าปี่จึงแก้มัดเล่าต้ายและเลี้ยงดูเป็นอย่างดี ผูกมัดใจ เล่าต้าย & อองต๋ง แล้วกล่าวกับทั้ง 2 ว่า
"เดิมเรายกมานี้จะได้คิดร้ายต่อมหาอุปราชนั้นหามิได้ เราคิดจะสนองคุณมหาอุปราชอยู่ทุกเวลามิได้ขาด แลกีเหมาเป็นคนหยาบช้า คิดจะทำร้ายเราให้ถึงสิ้นชีวิตเราจึงฆ่ากีเหมาเสีย มหาอุปราชมิได้แจ้งว่ากีเหมาคิดร้ายต่อเราก่อน จึงให้ท่านทั้งสองคุมทหารเป็นแม่ทัพมาจับเรา ธรรมดาเกิดมาก็ย่อมรักชีวิตอยู่เหมือนกันทุกคน เราจึงคิดรักษาตัวด้วยความจำเป็น ซึ่งกวนอู เตียวหุย ทำแก่ท่านทั้งสองนั้นท่านอย่าได้พยาบาทเลย บัดนี้เราจะให้ท่านทั้งสองกลับไปแจ้งข้อราชการแก่มหาอุปราช ท่านช่วยว่ากล่าวให้เห็นความจริงของเรา ไมตรีท่านทั้งสองจะได้มีต่อเราสืบไป"
แล้วส่ง 2 คนนี้กลับไปเป็นทูตกับโจโฉ
วิเคราะห์
ตอนนี้เป็นตอนสั้นๆแต่เป็นตอนที่แสดงให้เห็นวิสัยทัศของเล่าปี่
ประการแรก เล่าปี่ให้กวนอูออกรบก่อนเพื่อเป็นตัวอย่างแก่เตียวหุย และเพื่อไม่ให้เสียการ และรู้อยู่แล้วว่าความผิดพลาดครั้งที่แล้วที่กวนอูสังหารกิเหมานั้น กวนอูจะไม่ทำผิดอีกครั้ง
ประการที่ 2 เล่าปี่เบรกเตียวหุยไม่ให้วู่วามเพื่อให้เตียวหุยตั้งสติได้ จนเตียวหุยทำการสำเร็ส
ประการที่ 3 เล่าปี่ไม่ประหาร 2 คนนี้แสร้งทำเป็นไม่รู้คิดว่าโจโฉโกรธตัวเองเพราะตัวเองไปประหารคนสนิทของโจโฉ (กิเหมา) และพยายามผูกใจโจโฉไว้ว่า เล่าปี่นั้นยังไม่ต้องการเป็นศรัตรูต่อโจโฉ
