หลัวจากโจโฉได้เตียวสิ้วมาเป็นพวกแล้วโจโฉจึงปรึกษาซุนฮิวว่าจะเกลี้ยกล่อมเล่าเปียวได้อย่างไร ซุนฮิวจึงเสนอว่าให้ขงหยงไปทำการน่าจะเหมาะ แต่ขงหยงรู้ว่าตนไม่มีสติปัญญามากนักจึงเสนอยี่เอ๋งไป โจโฉและซุนฮิวก็เห็นด้วย
ต่อมาก็ให้พระเจ้าเหี้ยนเต้ทำราชโองการเรียกตัวยี่เอ๋งมา จากนั้นโจโฉก็เรียกยี่เอ๋งไปพบที่จวน พอโจโฉเห็นกิริยาท่าทางของยีเอ๋งก็ไม่ชอบนัก ยี่เอ๋งเห็นอาการโจโฉก็ไม่พอใจเช่นกัน ยิ่งเอ๋งก็พูดขึ้นมาว่า "เสียดายยิ่งนัก ทอดตาทั่วแผ่นดินกว้างใหญ่ แลไม่เห็นคนดีมีสติปัญญาแม้แต่สักคน"
โจโฉ : "แผ่นดินเรานี้ที่ปรึกษาแลทหารที่มีฝีมือก็มีเป็นอันมาก เหตุไฉนตัวจึงว่าไม่มีคนดี"
ยี่เอ๋ง : "ไหนลองเอ่ยนามให้ข้าพเจ้าฟังหน่อยเป็นไร"
โจโฉ : "ซุนฮก ซุนฮิว กุยแก เทียหยก ทั้งสี่คนนี้เป็นที่ปรึกษาซึ่งมีสติปัญญาเป็นอันมาก ส่วนทหารเอกที่มีฝีมือนั้นคือเตียวเลี้ยว เคาทู ลิเตียน งักจิ้น ทั้งสี่คนนี้มีฝีมือกล้าแข็งในการสงคราม ส่วนทหารเอกที่มีฝีมือนั้นคือเตียวเลี้ยว เคาทู ลิเตียน งักจิ้น ทั้งสี่คนนี้มีฝีมือกล้าแข็งในการสงคราม นอกจากนี้ยังมีลิยอย หมันทอง เป็นที่ปรึกษารอง และแฮหัวตุ้น อิกิ๋ม ซิหลง เป็นทหารรอง และยังมีระดับเดียวกันนี้อีกเป็นจำนวนมาก เหตุไฉนเจ้าจึงว่าแผ่นดินนี้หาผู้มีสติปัญญากล้าหาญมิได้"
ยี่เอ๋ง : "ฮ่าๆ คนเหล่านี้นะหรือที่จะเรียกว่าเป็นคนมีสติปัญญาความสามารถ อันซุนฮกนั้นหน้าเหมือนหนึ่งจะร้องไห้ ชอบแต่ให้เยี่ยมไข้ส่งสักการศพ ซุนฮิวนั้นชอบแต่ให้เป็นสัปเหร่อรักษาศพ เทียหยกนั้นชอบแต่ใช้ให้เฝ้าจำหล่อ กุยแกนั้นชอบแต่ให้แต่งโคลงและอ่านบัตรหมาย เตียวเลี้ยวนั้นชอบแต่ให้ตีกลองแลระฆัง เคาทูนั้นชอบแต่ให้เลี้ยงวัวแลม้า ลิเตียนนั้นชอบแต่ให้อ่านฟ้อง งักจิ้นนั้นชอบแต่ให้เดินหมาย ลิยอยนั้นชอบแต่ใช้ให้ชำระอาวุธ หมันทองนั้นชอบแต่ให้เสพสุรากับกระดูกสุกร อิกิ๋มนั้นชอบแต่ให้แบกกระดานไปทำค่าย ซิหลงนั้นชอบแต่ให้ฆ่าสุกรขาย แฮหัวตุ้นนั้นชอบแต่ให้คอยรักษาตัวอย่าให้ข้าศึกตัดเอาศีรษะแลแขนซ้ายขวาไปได้ อันที่ปรึกษาแลทหารนอกนั้นชอบแต่ให้หาบเสบียงส่งกองทัพ ซึ่งท่านนับถือว่ามีสติปัญญากล้าหาญนั้นไม่เห็นด้วย"
โจโฉ : "ท่านว่าแต่คนอื่นแล้วตัวท่านดียังไงกัน"
ยี่เอ๋ง : "ตัวเรานี้มีความรู้เจนจบทั้งเดือนดาวในนภากาศ การศาสนา ลัทธิ ล้วนรู้แจ้งหมด แม้ในการปกครองแผ่นดินเราก็สามารถถวายคำแนะนำให้ฮ่องเต้ สามารถอบรมแนะนำประชาราษฎรทั่วแผ่นดินเหมือนกับขงจื๊อก็ได้ ฉะนี้แล้วท่านจะเอาตัวเราไปเปรียบเทียบกับคนสามัญได้อย่างไร"
ต่างคนต่างก็กล่าวยั่วโมโหกัน (บ้านผมเรียกว่าเกรียนใส่กัน - -'')
ในขณะนั้นเตียวเลี้ยวยืนฟังคำยีเอ๋งอยู่ก็โกรธตาม ถอดกระบี่ออกจากฝักจะฟันยีเอ๋งเสีย แต่โจโฉก็ห้ามเตียวเลี้ยวไว้
โจโฉ : "ทางราชการขณะนี้ยังขาดคนตีกลองต้อนรับแขกดังนั้นข้าจะให้เจ้ารับหน้าที่นี้ไป"
ยี่เอ๋งก็นิ่งไม่ตอบอะไรประการใด จากนั้นทั้ง 2 ก็แยกย้ายกันไป
เตียวเลี้ยวสงสัยที่โจโฉไว้ชีวิตยีเอ๋ง โจโฉจึงกล่าวว่า "เราได้ยินกิตติศัพท์ลืออยู่ว่ายีเอ๋งคนนี้มีสติปัญญากล้าหาญ มิได้ยำเกรงผู้ใด ครั้นเราจะให้ฆ่าเสีย คนทั้งปวงก็จะครหานินทาว่ามีผู้รู้เท่าสิฆ่าเสีย จึงอยากจะเลี้ยงดูไว้"
วิเคราะห์
นี่ก็เป็นข้อดีของโจโฉที่มองการณ์ไกล กลัวคนด่าว่าภายให้ โจโฉจึงมีแผนทำให้ยี่เอ๋งผู้นี้อับอาย พูดง่ายๆว่าต่างคนต่างมี ego สูงพอตัว
โดยตัวยี่เอ๋งเองที่ไม่ตอบตอนที่โจโฉจะให้ไปตีกล้อง เนื่องจากว่า ยี่เอ๋งเองก็คงจะแก้เผ็ดให้โจโฉนั้นได้อายบ้างเหมือนกัน
ไหนๆโจโฉก็อวดแม่ทัพและกุนซื่อให้ฟังแล้ว มาดูหน้าตาแต่ละคนกัน เผื่อจะลืมๆกันแล้ว
ที่ปรึกษา
ทหารเอก
ทหารรอง
ทหารที่ไม่ได้กล่าวถึง
แม่ทัพโจโฉเยอะมากเอาไว้จะสรุปให้ฟังอีกทีมีใครบ้างยังไงก็ดูหน้าตาโหดๆไปพลางๆก่อนหล่ะกันครับ ^ ^
