ถึงยี่เอ๋งจะแต่งตัวไม่ดีแต่ก็ทำหน้าที่อย่างเต็มที่ ตีกลองอย่างไพเราะ จากนั้นยี่เอ๋งก็หยุดตีกลอง ทำให้ผู้คนต่างหันมามองยี่เอ๋ง จากนั้นยี่เอ๋งจึงถอดเสื้อและกางเกงเหลือแต่ตัวเปลือยเปล่า แล้วตีกลองขึ้นอีกครั้งหนึ่ง
ทุกคนที่เห็นก็พากันหันหน้าหนี บ้างก็เอามือปิดตา โจโฉเห็นยีเอ๋งทำเช่นนั้นก็โกรธ เดินมาว่ายี่เอ๋งว่า "อ้ายนี่หยาบช้านักแกล้งทำให้ข้าขายหน้าหรือ?"
ยี่เอ๋ง : "ข้าพเจ้าถอดเสื้อและกางเพราะเหตุว่ากายนี้ที่พ่อแม่ให้มาเป็นของที่สะอาด"
โจโฉ : "แล้วเจ้าเห็นกายใครโสโครกเล่า?"
ยี่เอ๋ง : "มึงนั้นไม่รู้จักว่าผู้ใดเป็นเมธา ผู้ใดโง่เขลา นี่คือจักษุโสโครก ไม่ศึกษากาพย์กลอนหนังสือ นี่คือปากมึงโสโครก ไม่ยอมรับฟังวาจาที่ซื่อสัตย์ นี่คือหูมึงโสโครก ไม่ถ่องแท้ประวัติศาสตร์จากอดีตถึงปัจจุบัน นี่คือร่างมึงโสโครก ไม่อะลุ้มอล่วยต่อบรรดาเจ้าพระยาผู้ครองเมือง นี่คือท้องมึงโสโครก จิตใจมึงนั้นมุ่งคิดก่อการกบฏอยู่เป็นเนืองนิจ นี่คือจิตใจมึงโสโครก"
โจโฉได้ฟังดังนั้นก็โกรธรีบเดินเข้าไปหายี่เอ๋ง ขงหยงเห็นเหตุการณ์ก็ตกใจเพราะคิดว่าตัวเองเป็นต้นเหตุที่แนะนำยี่เอ๋งให้จึงรีบมาคำนับขอร้องชีวิตให้ยี่เอ๋ง
โจโฉจึงได้เย็นลง ผู้คนต่างก็ชื่นชมโจโฉที่เป็นคนมีความอดทนสูง ก็กลายเป็นเครดิตดีแก่โจโฉไปเลย
ต่อก็โจโฉก็ได้มอบหมายให้ยี่เอ๋งไปเกลี้ยกล่อมเล่าเปียวโดยแท้จริงโจโฉนั้นต้องการยืมมือของเล่าเปียวฆ่ายี่เอ๋ง
ครั้งยี่เอ๋งมาถึงเมืองเกงจิ๋วก็ยกตนข่มท่านดูหมิ่นเล่าเปียวตามประสายีเอ๋ง เล่าเปียวได้ยินก็โกรธแต่เล่าเปียวรู้ทันว่าโจโฉคงใช้ให้เราสังหารยี่เอ๋งเป็นแน่แท้ เล่าเปียวจึงบอกยี่เอ๋งไปว่า
เล่าเปี่ยว : "งั้นให้เจ้าไปกล่อมหองจอเจ้าเมืองกังแฮ ให้ได้เสียก่อน ถ้าทำได้เราก็จะยอมเข้าร่วมด้วยโจโฉ"
และนี่ก็เป็นแผนการของเล่าเปียวที่ต้องการยืมมือหองจอฆ่ายี่เอ๋งเสีย ต่อมายี่เอ๋งจึงเดินทางมาที่เมืองกังแฮได้พบกับหองจอ หองจอได้ถามยีเอ๋งว่า
หองจอ : "ในเมืองหลวงมีขุนนางผู้ใดมีสติปัญญาหลักแหลมบ้าง"
ยีเอ๋ง : "เห็นมีแต่ขงหยงกับเอียวปิว นอกนั้นยังไม่เห็นมีผู้ใดเลยที่มีสติปัญญา"
หองจอ : "ระหว่างตัวเรากับขงหยงหรือเอียวปิวนั้น ท่านเห็นว่าใครมีสติปัญญามากกว่ากัน"
ยีเอ๋งก็ได้พูดทับถมหองจออย่างเสียๆหายจนหองจอทนไม่ได้ชักกระบี่ออกฟันยีเอ๋งสิ้นใจตาย
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่าแม้มีสติปัญญามากเพียงใดก็มิอาจทำงานใหญ่หรือทำให้ผู้คนชอบได้ ดังนั้นคนที่เก่งจะต้องพูดจาดี ไม่หยิ่งจองหอง ไม่ยกตนข่มท่าน จะเป็นประโยชน์ต่อตนมากกว่า หากแต่ถึงเวลาต้องใช้ปัญญาแล้วก็ควรใช้ความสามารถอย่างระมัดระวัง : )
