จิวยี่เมื่อรู้ว่าเล่าปี่ส่งคนมาก็ดีใจอีกทั้งยังนึกแผนที่จะสังหารเล่าปี่ บิต๊กนำของมามอบแก่จิวยี่ทำสัมพันธไมตรี บิต๊กจึงแจ้งความต่อจิวยี่ว่า ให้เรียกขงเบ้งมาพบหน่อย เล่าปี่ฝากความคิดถึงมาให้แก่ขงเบ้งและต้องการเรียกขงเบ้งกลับไปคิดอ่านทำศึกสงครามกับโจโฉ
จิวยี่ปฎิเสธพร้อมแจงว่าขงเบ้งนั้นตอนนี้อยู่ในราชการช่วยคิดอ่านทำสงครามอยู่ที่นี่ จึงฝากให้บิต๊กกลับไปแจ้งกับเล่าปี่ให้เล่าปี่เดินทางมาพบขงเบ้งเองจะดีกว่า อีกทั้งจิวยี่ก็จะได้พูดคุยกับเล่าปี่อีกด้วย แต่แท้ที่จริงแล้วจิวยี่ต้องการเรียกเล่าปี่มาสังหารนั่นเอง
บิต๊กจึงลากลับไปพร้อมทั้งแจ้งความต่อเล่าปี่ จิวยี่จึงเรียกโลซกมาปรึกษาแผนการสังหารเล่าปี่ เมื่อโลซกได้ฟังก็ไม่เห็นด้วยอย่างยิ่ง แต่จิวยี่ก็จะทำ จิวยี่จัดแจงทหารจัดงานเลี้ยงรำกระบี่ให้เล่าปี่ดู เมื่อจิวยี่ทิ้งจอกสุราเป็นสัญญาณให้ทหารรีบเข้ามาสังหารเล่าปี่ทันที
ฝ่ายเล่าปี่ก็เตรียมตัวข้ามน้ำมาหาจิวยี่ กวนอูจึงท้วงว่าอย่าได้ไปเลย อาจจะเป็นอุบายของจิวยี่ แต่เล่าปี่ก็ยังยืนยันว่า จำเป็นต้องไปในเมื่อซุนกวนเป็นพันธมิตรเราแล้ว เป็นไปไม่ได้ที่จิวยี่จะทำร้ายเรา เล่าปี่วิเคราะห์แบบนี้กลายเป็นคนมองโลกในแง่ดีจนเกินไป
กวนอูจึงว่า "หากพี่ใหญ่ต้องการจะไปข้าพเจ้าขอติดตาม อารักขาพี่ใหญ่เอง"
เล่าปี่ก็ยินดีให้กวนอูตามไป พร้อมทั้งทหาร 50 คน ขึ้นอ่าวปากน้ำเมืองซำกั๋ง จิวยี่รู้ว่าเล่าปี่เดินทางมาก็ดีใจ คิดว่าต้องสังหารเล่าปี่ได้แน่ๆ จิวยี่ได้พบกับเล่าปี่ทักทายกันพร้อมทั้งนั่งดื่มสุรากินเลี้ยง มีดนตรี รำกระบี่
ทางฝ่ายขงเบ้งนอนอยู่บนเรือน้อยด้วยความสงบ คำนวนทิศทางวงโคจรของดาว อากาศและกระแสลม จากน้ันก็ได้ยินเสียงดนตรีบรรเลงมาแต่ไกลๆฟังดูเหมือนมีแผนร้ายแอบแฝง ขงเบ้งสังหรใจไม่ดีจึงรีบวิ่งไปดูจุดเกิดเหตุ ได้พบเห็นเล่าปี่นั่งพูดคุยกับจิวยี่ และเห็นเหล่าที่หารถืออาวุธรำกระบี่อยู่ตรงหน้า ก็ตกใจสุดขีด คิดว่านายตรจะต้องตายแน่ๆ แต่ก็เหลือบมองไปพบ กวนอูยืนอารักขาเล่าปี่อยู่ข้างกาย ขงเบ้งเห็นดังนั้นก็อุทานขึ้นมาว่า "เล่าปี่นายเรารอดตายแล้ว"
จิวยี่นั่งดื่มสุรากับเล่าปี่ จิวยี่กำลังจะสงสัญญาณทิ่งจอกสุรา แต่ก็เหลือบมองไปเห็นกวนอูที่อยู่ข้างกายเล่าปี่ดูน่าเกรงขามยิ่งนัก จิวยี่จึงถามเล่าปี่ว่า ผู้ที่ยืนข้างกายท่านคือผู้ใด
เล่าปี่ : "ผู้นี้คือกวนอูน้องร่วมสาบาญของเรา"
จิวยี่ : "ใช่กวนอูที่สังหารงันเหลียง และ บุนทิว ทหารเอกของอ้วนเสี้ยวหรือไม่?"
เล่าปี่ : "ใช่กวนอูผู้นี้เองแหละที่สังหาร 2 ทหารเอกของอ้วนเสี้ยว"
จิวยี่ได้รับคำตอบเช่นนั้นก็เหงื่อตก เพราะระยะกวนอยูนั้นอยู่ไกล้กับตนมาก หากมีอะไรเกิดขึ้นกวนอูคงตัวหัวตนเองในพริ๊บตา จิวยี่คิดถึงดังจึงไม่กล้าที่จะโยนจอกสุราเป็นสัญญาณ พร้อมทั้งล้มเลิกแผนการนี้ลง
เล่าปี่อยากพบขงเบ้ง แต่จิวยี่บอกเล่าปี่ไปว่า ตอนนี้ขงเบ้งวงแผนการรบอยู่ยังมิควรที่จะได้พบตอนนี้ เอาไวเสร็จหลังสงครามแล้วค่อยมาพบ เล่าปี่จึงขอลากลับไปที่เรือ ขงเบ้งเองก็มารอเล่าปี่ที่เรือแล้ว เล่าปี่ได้พบขงเบ้งก็ดีใจ ทักทายกัน ขงเบ้งจึงว่า "วันนี้ท่านโชคดีที่มากับกวนอู มิฉะนั้นท่านอาจจะโดนจิวยี่ฆ่าตายแล้วก็ได้" เล่าปี่ได้ฟังก็รู้แผนการจิวยี่ทุกประการและเกรงว่าขงเบ้งจะอยู่ในอันตรายเช่นกันจึงชวนขงเบ้งกลับ ขงเบ้งปฎิเสธและบอกเล่าปี่ว่าไม่ต้องห่วง จากนั้นขงเบ้งจึงบอกกลับเล่าปี่ว่า
ขงเบ้ง : "เดือนอ้ายแรม 5 ค่ำ ให้จูล่งนำเรือมารับที่ปากน้ำทางภาคใต้ ห้ามผิดนัดเป็นอันขาด"
เล่าปี่ : "ท่านทีแผนการอันใด"
ขงเบ้ง : "ท่านจงคอยดูเอา เมื่อลมสลาตันมาทางทิศอาคเนย์เมื่อใด ข้าพเจ้าก็จะกลับไปวันนั้น"
-->
