ในช่วงเวลาเดียวกันนั้นเฮาเสงนายกองม้าได้จับทหารที่แอบลักม้าเอาไปให้แก่เล่าปี่ได้ บรรดาเพื่อนนายทหารจึงพากันไปเยี่ยมเฮาเสงและขอร้องให้เฮาเสงจัดโต๊ะเลี้ยงสุราอาหาร เฮาเสงขัดใจพวกไม่ได้แต่เกรงอาญาลิโป้ที่ห้ามทหารดื่มสุราจึงไปขออนุญาตต่อลิโป้
ลิโป้กำลังเครียดหาทางออกในการศึกไม่ได้ ครั้นได้ยินคำเฮาเสงขออนุญาตเลี้ยงสุราเพื่อนนายทหารก็โกรธหาว่าเฮาเสงไม่เคารพวินัยศึก จึงสั่งให้ทหารเอาตัวเฮาเสงไปประหาร
ซงเหียน งุยซกและเพื่อนนายทหารเห็นดังนั้นก็ตกใจ แล้วช่วยกันขออภัยโทษให้กับเฮาเสง ลิโป้เห็นนายทหารจำนวนมากขอร้องก็เว้นโทษตายให้แต่ให้เฆี่ยนเฮาเสงห้าสิบที
เพื่อนนายทหารทั้งนั้นเห็นอาการของเฮาเสงก็พากันสลดใจ ซงเหียนจึงว่าบัดนี้ลิโป้เปลี่ยนแปรไปแล้วไม่ฟังความคิดที่ปรึกษาแลแม่ทัพนายกอง ฟังแต่คำภรรยามาปกครองบ้านเมืองและราชการสงคราม มีปัญหาในราชการก็ไม่แก้ไข ขืนอยู่กับลิโป้ต่อไปก็จะพากันตายสิ้น ควรที่พวกเราจะได้แยกย้ายหนีเอาชีวิตรอดกันเถิด
งุยซกได้ยินคำซงเหียนเช่นนั้นจึงว่าพวกเรานั้นควรที่จะเข้าไปร่วมด้วยกับโจโฉกำจัดศัตรูแผ่นดินเพื่อเป็นความชอบ
เฮาเสงจึงว่าลิโป้บัดนี้หลงใหลอยู่กับสุราจนสุขภาพทรุดโทรม แต่กระนั้นความเข้มแข็งของลิโป้ก็ใช่ว่าจะหมดไป เพราะยังมีม้าเซ็กเธาว์และทวนประจำกายที่มีอานุภาพร้ายแรงสำหรับตัวอยู่ ดังนั้นหากพวกเราคิดจะกำจัดลิโป้ ข้าพเจ้าจะลักม้าเซ็กเธาว์เอาไปมอบแก่โจโฉ แล้วแจ้งความทั้งปวงให้โจโฉได้รับทราบไว้ชั้นหนึ่งก่อน
บรรดานายทหาร ณ ที่นั้นเห็นด้วยกับความคิดของซงเหียน งุยซก และ เฮาเสง จึงจับมือกระทำสัตย์ต่อกันว่าจะตั้งใจทำการตามแผนการนี้ให้สำเร็จ
