เล่าอั๋นอยู่ที่บ้านกับภรรยา เป็นคนยากจนเข็ญใจ ทำไร่ปลูกผัก หาของป่าเป็นอาชีพ ครั้นได้เวลาอาหารก็ไม่มีสิ่งใดนำมาเลี้ยงดูเล่าปี่ ครั้นจะออกไปหาอาหารก็ไม่ทันเพราะเป็นเวลากลางคืน เล่าอั๋นจึงตัดสินใจฆ่าภรรยาของตัวเสียแล้วเชือดเอาเนื้อที่แขนและสะโพกเอามาทำเป็นอาหารเลี้ยงดูเล่าปี่และซุนเขียน
เล่าปี่และซุนเขียนกินอาหารที่เล่าอั๋นยกมาให้ เห็นเนื้อนั้นมีกลิ่นและรสผิดจากที่เคยกินก็สงสัยจึงถามเล่าอั๋นว่าอาหารนี้ทำจากเนื้ออะไร เล่าอั๋นจึงบ่ายเบี่ยงเลี่ยงไปว่าเมื่อเช้านี้ข้าพเจ้าล่าเก้งได้ตัวหนึ่ง เล่าปี่ฟังแล้วก็สิ้นสงสัย จึงกินอาหารนั้นกับซุนเขียนจนอิ่มหนำสำราญ
ครั้นรุ่งขึ้นเล่าปี่และซุนเขียนจึงคารวะขอบคุณและขออำลาเล่าอั๋น ในขณะที่เล่าปี่และซุนเขียนเข้าไปแก้เชือกม้าจึงได้พบศพของภรรยาเล่าอั๋นก็ตกใจ จึงถามเล่าอั๋นว่าเป็นศพของผู้ใดมาทิ้งไว้ที่นี่
เล่าอั๋นเข้าใจว่าเล่าปี่ทราบความก็ยอมรับความจริงว่าได้สังหารภรรยาตนแล้วเอาเนื้อทำเป็นอาหารเลี้ยงเล่าปี่และซุนเขียน เล่าปี่ได้ยินเช่นนั้นก็ตกใจและมีน้ำใจสงสารก็ร้องไห้แล้วว่าเทพยดาได้ลงโทษข้าพเจ้ารุนแรงยิ่งนัก อาหารมื้อค่ำของคืนก่อนได้ทำลายครอบครัวของท่านลงไปเป็นที่สลดใจของข้าพเจ้าอย่างหาที่สุดมิได้ ข้าพเจ้าจะจดจำไว้ไม่มีวันลืมเลือน มีโอกาสวันใดจะขอทดแทนคุณท่าน ว่าแล้วเล่าปี่ก็รีบอำลาเล่าอั๋น
วิเคราะห์
ตอนนี้ก็เป็นอีกตอนที่แปลกมาก คิดว่าเรื่องแบบนี้ไม่น่าจะเกิดขึ้นเป็นเรื่องจริงหรือปล่าวก็สุดแล้วแต่ผู้อ่านวิเคราะห์นะครับผม ^ ^
