ทางกุยแกก็สนับสนุนคงามเห็นของซุนฮิวด้วยเช่นกัน โจโฉจึงมีคำสั่งให้เตรียมกองทัพให้แฮหัวตุ้น แฮหัว เอี๋ยน ลิเตียน และลิยอย คุมทหารห้าหมื่นเป็นกองทัพหน้า โจโฉคุมทหารเป็นกองทัพหลวงแล้วยกไปเมืองเสียวพ่าย ลิโป้รู้ข่าวจึงรีบเตรียมกองทัพเพื่อที่จะตั้งรับ แฮหัวตุ้นเดินทางมาถึงก็เข้ารบกับกองทัพของลิโป้ แต่แล้วลูกเกาทัณฑ์ปักเข้าเสียบลูกตาด้านซ้ายของแฮหัวตุ้น
แฮหัวตุ้นถูกเกาทัณฑ์ก็ร้องขึ้นด้วยเสียงอันดัง แล้วจากนั้นจึงดึงเกาทัณฑ์ออกจากดวงตา ลูกตาได้ติดลูกเกาทัณฑ์ออกมาด้วย แฮหัวตุ้นเป็นชายชาติทหาร น้ำใจเด็ดเดี่ยว ชูลูกเกาทัณฑ์ซึ่งลูกตาติดอยู่แล้วประกาศต่อหน้าทหารว่า “ลูกตานี้เป็นดวงแก้วอันประเสริฐ ไม่ควรจะละทิ้งเสีย” สิ้นคำก็เอาลูกตานั้นกินกลืนเข้าไปท่ามกลางความตกตะลึงของบรรดาทหารที่ติดตามมา แฮหัวตุ้นซึ่งอยู่ในท่ามกลางความเจ็บปวดเกิดอาการบ้าเลือด เข้ารบพุ่งกับกองทัพทหารของลิโป้อย่างบ้าเลือดจนแตกหนีไปหมด
แฮหัวตุ้นเดินทางกลับค่ายก็เจอไล่ตามตี โชคดีที่ได้แฮหัวเอี๋ยนช่วยไว้ได้
ในอีกทางด้านหนึ่ง ลิโป้ได้ยกทัพมาเองเพื่อที่จะไปตีค่ายของกวนอูและเตียวหุย กวนอูและเตียวหุย เข้ารบพุ่งกับลิโป้แต่กองทหารตนนั้นเหลือน้อยนักอีกทั้งลิโป้มันมีฝีมือดี กวนอูและเตียวหุยจึงไม่สามารถต้านกองทัพของลิโป้ได้จึงพากันหนีไปค่ายของเล่าปี่ เล่าปี่เห็นว่าสู้ไม่ได้จึงพากวนอูและเตียวหุยหนีออกมา
ลิโป้ได้คุมทหารฆ่าฟันทหารของเล่าปี่ล้มตายลงเป็นอันมาก ครั้นยึดเมืองเสียวพ่ายได้บิต๊กซึ่งเล่าปี่ได้มอบให้ดูแลครอบครัวก็ได้เข้ามาหาลิโป้ คารวะแล้วกล่าวกับลิโป้ว่า “ข้าพเจ้าได้ยินโบราณว่าสืบ ๆ กันมาว่าผู้ที่จะตั้งตัวเป็นใหญ่ถึงจะตีบ้านเมืองได้เอาแต่ชัยชนะ ผู้ใดเป็นเสี้ยนหนามก็ทำอันตรายแก่ผู้นั้น มิได้ทำอันตรายแก่บุตรภรรยาแลราษฎรทั้งปวง บัดนี้ท่านก็คิดอ่านจะตั้งตัวเป็นใหญ่อยู่ จะเป็นศัตรูของท่านก็แต่โจโฉผู้เดียว อันเล่าปี่นี้คิดถึงท่านอยู่เนือง ๆ ว่าเมื่อครั้งอ้วนสุดให้กิเหลงยกมาตีเมืองเสียวพ่ายนั้น เพราะท่านยกมาช่วยเสี่ยงยิงเกาทัณฑ์และพูดจาเกลี่ยไกล่ให้กิเหลงยกกลับไป เล่าปี่จึงได้อยู่เย็นเป็นสุขมา เล่าปี่มีความกตัญญูต่อท่านอยู่ อนึ่งท่านกับเล่าปี่ก็มีคุณต่อกันมา ขออย่าให้ท่านทำอันตรายแก่ครอบครัวเล่าปี่เลย คุณของท่านนั้นก็จะมีอยู่กับเล่าปี่สืบไป”
