หลังจากโจโฉกลับเมืองฮูโต๋ได้ไม่นานทหารก็รายงานว่าได้จับ ลิฉุยและกุยกี มาได้ โจโฉก็ยินดีสั่งตัดหัวทั้ง 2 คนเสียบประจานและเข้าเฝ้าพระเจ้าเหี้ยนเต้ พระเจ้าเหี้ยนเต้รู้ข่าวก็ดีใจเป็นอันมากที่โจโฉสามารถกำจัดศัตรูแผ่นดินได้
โจโฉเดินทางออกจากเมืองฮูโต๋เพื่อที่จะไปกำจัดเตียวสิ้วและเล่าเปียวผ่านทุ่งนาเข้าที่กำลังสุก ครั้นชาวบ้านได้ข่าวว่าโจโฉยกทัพมาก็เกรงกลัว โจโฉนั้นได้ข่าวก็วางแผนซื้อใจชาวบ้านติดประกาศห้ามผู้ใดทำนาข้าวของชาวบ้านเสียหายผู้ใดฝ่าฝืนจะถูกประหารชีวิต ชาวบ้านรู้ต่างก็ศรัธาในตัวโจโฉเป็นอันมาก ทหารทุกคนต่างก็ยำเกรง ผ่านนาเข้าก็ค่อยๆแหวกไป โจโฉนั้นนั่งบนหลังม้าทันใดนั้นเองฝูกนกบินผ่าน ม้าของโจโฉตกใจ กระโดดวิ่งเข้าไปนาข้าวทำให้นาข้าวของชาวบ้านเสียหายเป็นอันมาก
โจโฉได้คิดอุบายซื้อใจทหารอีกครั้ง จึงเรียกแม่ทัพนายกองมาประชุมกันว่าควรจะจัดการกับเหตุการณ์ที่ตนทำนาข้าวเสียหายยังไง แม่ทัพนายกองได้ยินก็ต่างคิดว่ามันไม่ใช่ความผิดของโจโฉดังนั้นไม่ควรถือโทษเพราะโจโฉเองก็ไม่ได้ตั้งใจกระทำ ถ้าจะโทษต้องโทษฝูงนกและม้า
โจโฉได้ยินจึงพูดว่าตัวเรานั้นเป็นผู้ใหญ่ หากทำผิดแล้วไม่ลงโทษจะมีวินัยศึกไว้ทำไม หากเป็นเช่นนี้แล้วก็จะไม่ได้อยู่ในสัตย์ที่ตัวเองได้ประกาศไว้ว่าแล้วโจโฉก็ชักกระบี่ออกมาทำท่าว่าจะเชือดคอตัวเอง บรรดาแม่ทัพทหารต่างก็ไม่แจ้งในอุบายจึงพากันเข้าไปห้ามโจโฉไว้ กุยแกที่อยู่ไกล้ๆนั้นจึงเดินเข้าไปยื้อกระบี่ออกจากโจโฉแล้วก็พูดว่า ตัวนายท่านนั้นกระทำผิดแล้วยอมรับผิดนั้นเห็นสมควรอยู่แล้ว แต่จะมาฆ่าตัวเองนั้นมิได้ หากนายท่านตายไปทหารและประชาชนก็คงไม่มีที่พึ่ง โจโฉหันไปหากุยแกแล้วกล่าวว่า ท่านว่าเช่นนี้ก็เห็นชอบ แต่จะขอให้เป็นคำขาดนั้นมิได้จำจะต้องทำให้เป็นตัวอย่าง ว่าแล้วโจโฉก็เอากระบี่ตัดมวยผมของตัวเอง จากนั้นก็สั่งให้ทหารเอามวยผมนี้ไปประกาศบอกทหารทุกคนว่าโจโฉนั้นได้ทำความผิดแต่ทหารทุกคนให้อภัยแล้วแต่อย่างไรก็ดีตัวโจโฉเองก็ยังทำโทษตัวเองให้เป็นแบบอย่างของวินัยศึก ทหารทุกคนรู้ต่างก็สนนเสริญและรักโจโฉเป็นอันมาก
วิเคราะห์
อุบายของโจโฉนั้น คนระดับกุยแกนั้นก็คงรู้ซึ้งเป็นอย่างดี แต่กุยแกไม่แสดงอาการท่าที่ ที่รู้ใจนายมากจนเกินไป กุยแกเลือกที่จะให้เหตุการณ์นี้ไหลไปตามน้ำ หากตอนนั้นกุยแกได้ทำท่าทีรู้ความคิดของนายตน ภัยก็จะมาถึงตัว ฉะนั้นผู้ตามควรที่จะรู้ใจนาย มากกว่าการรู้ทันนาย
ไม่ว่าเหตุการณ์ครั้งนี้จะเป็นแผนของโจโฉหรือไม่ แต่ก็ได้ซื้อใจทหารได้เป็นอย่างยิ่ง แสดงให้เห็นว่าผู้นำนั้นกระทำผิดแล้วก็ต้องลงโทษมิเช่นนั้นจะมีกฎไว้ทำไมและนี่ก็เป็นหนึ่งในสุดยอดความเป็นผู้นำของโจโฉ
