VS
ฝ่ายอ้วนสุดเจ้าเมืองลำหยงนั้นหลังจากตั้งตัวเป็นเจ้าแล้วยิ่งกำเริบในอำนาจ ขุนนางดีๆเก่งๆต่างก็ตีจากอ้วนสุดไปทำไร่ไถนาที่บ้านเกินไปจนหมด จากนั้นอ้วนสุดทราบว่าอ้วนเสี้ยวผู้เป็นพี่ชายขยายอิทธิพลเติบใหญ่และยังได้ รับชัยชนะต่อกองทัพของกองซุนจ้านยึดเมืองปักเป๋งไว้ในอำนาจได้อีกเมืองหนึ่ง จึงคิดที่จะผนึกกำลังของตระกูล "อ้วน" เข้าเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน
จากนั้นอ้วนสุดก็เคลื่อนพลเพื่อไปหาอ้วนเสี้ยว
เล่าปี่ทราบข่าวแล้วจึงยกทหารออกจากเมืองชีจิ๋วไปตั้งสกัดกองทัพของอ้วนสุด โดยมีเตียวหุยคุมทหารเป็นกองหน้า จากนั้นเตียวหุยได้ปะทะกับกองทัพของกิเหลงกองหน้าของอ้วนสุด เตียวหุยรบกับกิเหลงได้ไม่นาน เตียวหุยก็เอาทวนแทงกิเหลงตกม้าตาย อ้วนสุดทราบจากทหารที่แตกมาว่ากิเหลงตายก็โกรธ สั่งให้เคลื่อนกองทัพทั้งหมดเพื่อตีกองทัพเล่าปี่
กองทัพเล่าปี่และกองทัพของอ้วนสุดก็มาเผชิญหน้ากัน เข้าสู้รบกันอย่างเต็มกำลัง ทหารอ้วนสุดสู้ไม่ได้ตายไปหลายคน จนอ้วนสุดแตกทัพหนีมีทหารติดตัวอยู่ไม่กี่คน
อ้วนสุดแตกทัพมาอยู่ที่เขตตำบลกังเต๋งนั้น พวกพ่อครัวที่เคยถูกอ้วนสุดข่มเหงน้ำใจจึงคิดการล้างแค้นโดยการเอาข้าว เปลือกหุงให้อ้วนสุดกิน ซึ่งหากเป็นกาลก่อนการกระทำเช่นนี้ก็ย่อมถูกประหารชีวิต อ้วนสุดเห็นเช่นนั้นก็โกรธแต่ไม่กล้าใช้อำนาจดังแต่ก่อนจึงขอร้องให้ช่วยจัด หาน้ำผึ้งมาชงกินแทน แต่คำตอบที่ได้จากพวกพ่อครัวก็คือในยามตกยากและอยู่ในถิ่นกันดารเช่นนี้จะหา น้ำผึ้งได้จากที่ไหน มีแต่เลือดคนเท่านั้น
อ้วนสุดทั้งโกรธทั้งเสียใจซ้ำแล้วซ้ำเล่าพอได้ฟังคำตอบแบบนี้จากคนระดับ พ่อครัวก็ห้ามโทสะต่อไปไม่ได้ ร้องตะโกนด่าพวกพ่อครัวด้วยเสียงอันดังว่าเป็นพวกเนรคุณจึงทำให้เส้นเลือด ใหญ่ในสมองแตก จากนั้นอ้วนสุดก็อาเจียนโลหิตออกมาแล้วล้มตกลงจากเตียงก็ขาดใจตายไป....
หลังจากอ้วนสุดตาย ตราหยกประจำแผนดินก็ถูกโจรกลุ่มหนึ่งปล้นไปให้โจโฉ โจโฉได้รับตราแผ่นดินก็ดีใจแต่งตั้งโจรคนนั้นเป็นขุนนาง
เล่าปี่เมืองตีเมืองลำหยงแตกแล้วก็กลับไปยังเมืองชีจิ๋ว ไม่ยอมกลับเมืองหลวง โจโฉรู้ความก็โกรธเล่าปี่เป็นอันมากเพราะคิดว่าเล่าปี่คงต้องการตั้งตัวเป็นใหญ่
ซุนฮกจึงเสนอต่อไปว่าบัดนี้เห็นชัดได้ว่าเล่าปี่ได้เอาใจออกห่าง อีกไม่นานก็จะเติบใหญ่เข้มแข็งขึ้น จะกำจัดได้ความยากลำบาก ดังนั้นจึงต้องรีบทำหนังสือลับให้กีเหมาผู้รักษาเมืองชีจิ๋วหาทางกำจัดเล่า ปี่เสียโดยเร็วที่สุดอย่าให้ทันได้ตั้งตัว
