ครั้นเล่าปี่มาถึงเมืองกังตั๋ง ก็เจอกับความเงียบน่าสะพรึงกลัว โดนซุนกวนนั้นกำชับเล่าทหารห้ามให้ใครรู้แผนการนี้เป็นอันขาด
เล่าปี่เห็นเงียบวังเวงเกรงว่าจะเป็นกลอุบายจึงวิตกกังวล จูล่งเห็นขัดสนจึงเปิดจดหมายฉบับที่ 1 ขึ้นมาอ่าน ในจดหมายเขียนไว้ว่า
"ให้ทหารแต่งตัวแล้วไปหาซื้อของที่ตลาด ตีคล้องราวกับงานมงคล หากชาวบ้านที่ตลาดสอบถามก็ให้บอกไปว่า เล่าปี่จะมาแต่งงานกับน้องสาวซุนกวน และประกาศให้ชาวเมืองรู้ จากนั้นก็เข้าไปคำนับเกียวก๊กโล"
อันเกียวก๊กโลนั้น มีฐานะเป็นถึงรัฐบุรุษอาวุโสแห่งเมืองกังตั๋ง พูดง่ายๆว่าสั่งให้เล่าปี่นั้นเข้าทางผู้ใหญ่
เมื่อเล่าปี่ไปพบเกียวก๊กโลแล้วก็เล่าความให้เกียวก๊กโลฟังทุกประการ เกียวก๊กโลได้ฟังก็แปลกใจและรู็สึกน้อยใจว่าทำไมข่าวใหญ่ขนาดนนี้ตนไม่รู้ เกียวก๊กโลจึงออกเดินทางไปพบงอก๊กไถ้ ผู้ซึ่งเป็นแม่แท้ๆของซุนฮูหยิน ผู้ที่เล่าปี่จะมาแต่งงานด้วย (งอก๊กไถ้เป็นน้องสาวของแม่ซุนกวน ซึ่งแม่ซุนกวนได้ฝากฝังไว้แก่งอก๊กไถ้ให้ดูแลซุนกวน และซุนกวนก็เคารพงอก๊กไถ้เป็นดั่งแม่ของตนเอง)
จากนั้นเกียวก๊กโลจึงรีบไปหางอก๊กไถ้ เพื่อแสดงความยินดีแบบแอบน้อยใจนิดๆ งอก๊กไถ้ได้ฟังก็มึนงงสงสัยแปลกใจว่าตนเองก็ไม่รู้เช่นกัน เกียวก๊กโลจึงแจงว่าบัดนี้ชาวเมืองลำซีรู้กันหมดทุกคนแล้ว งอก๊กไถ้ยังไม่ปักใจเชื่อจึงส่งคนไปสืบ ได้ความดั่งที่เกียวก๊กโลแจงทุกประการ
งอก๊กไถ้ยังไม่สิ้นสงสัยจึงสั่งคนให้ไปตามซุนกวนมาพบ งอก๊กไถ้กำลังอยู่ในความโกรธที่ซุนกวนนั้นเอาลูกของตนไปให้คนอื่นโดยที่ตนเองนั้นไม่รู้ความ เมื่อซุนกวนมาพบ งอก๊กไถ้ก็ด่าซุนกวนไม่ขาดปาก ซุนกวนรู้สึกผิดจึงเล่าความให้งอก๊กไถ้ฟังทุกประการ
ซุนกวน : "แผนการครั้งนี้เป็นกลอุบายของจิวยี่ที่ทำขึ้นเพื่อจะเอาเมืองเกงจิ๋วคืน ทีแรกต้องการหลอกใครเล่าปี่มาแล้วก็จับตัวไว้เพื่อแลกกับเมืองเกงจิ๋ว ไม่คิดว่าเรื่องราวจะเลยเถิดเพียงนี้"
งอก๊กไถ้ได้ฟังก็โกรธจิวยี่เป็นอันมาก "อ้ายจิวยี่ มันเป็นขุนนางชั้นผู้ใหญ่แห่งเมืองกังตั๋ง มันคิดแผนการได้แค่นี้เองหรอกหรือ จะเอาลูกสาวเราไปลวงเล่าปี่ บัดนี้คนเค้ารู้กันทั้งเมืองแล้ว หากเล่าปี่ตายลูกสาวเราจะมิเป็นหม้าหรอกหรือ ภายภาคหน้าใครหล่ะจะกล้ามาขอลูกสาวเรา"
เกียวก๊กโลจึงว่าไหนๆเรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว เล่าปี่เองก็เป็นเชื้อพระวงศ์มีศักดิ์เป็นถึงพระเจ้าอาพระเจ้าเหี้ยนเต้ งอก๊กไถ้ได้ฟังจึงว่า
งอก๊กไถ้ : "พรุ่งนี้ให้ไปเชิญเล่าปี่มาพบเรา เราจะทำการดูตัว หากเราไม่ชอบใจ ก็ปล่อยให้ซุนกวนจัดการต่อตามใจชอบ"
ซุนกวนกลับมายังที่พักจึงเรียกลิห้อมมาปรึกษา ซุนกวนวิตกกว่าแม่ของตนจะชอบคอกับเล่าปี่ ลิห้อมจึงเสนอว่าให้จัดเตรียมทหารไปดักสุ้มสังหารเล่าปี่เสีย ซุนกวนได้ฟังเช่นนั้นก็เห็นด้วย
ฝ่ายเล่าปี่เมื่อได้ข่าวว่างอก๊กไถ้จะดูตัวก็เตรียมพร้อมไม่ได้ประมาท สั่งให้จูล่งและทหารคอยระวัง ครั้งนี้อาจจะเป็นอุบายได้
ชาววันรุ่งขึ้นล่าไปจึงออกเดินทางเพื่อให้งอก๊กไถ้ดูตัว ซุนกวนจึงเตรียมการไว้และบอกกับทหารว่าจะให้สัญญาณเมื่อทิ้งจอกสุราลงให้ทหารเข้าไปสังหารเล่าปี่
เมื่อเล่าปี่เดินทางไปถึงซุนกวนก็มารับเข้าไปหางอก๊กไถ้ เล่าปี่มาพบหน้างอก๊กไถ้ก็ ทำตัวอ่อนน้อมถ่อมตน อ่อนโยนพูดจานุ่มนวล ดูสง่าน่าเกรงขาม งอก๊กไถ้ได้พบได้คุยด้วยก็ถูกใจเล่าปี่เป็นอันมาก
จูล่งซึ่งอยู่ข้างนอกมองเห็นว่ามีทหารสุ้มโจมตีอยู่จึงรีบเข้ามากระซิบบอกเล่าปี่ เล่าปี่ได้ฟังก็ตกใจ แต่ก็ยังนิ่งอยู่พร้อมทั้งแสร้งกลอุบายและร้องไห้ออกมาว่า
เล่าปี่ : "ท่านจะฆ่าข้าพเจ้าเสียก็ตามเถิด แต่โปรดอย่าให้ข้าพเจ้าได้ความลำบากเลย"
งอก๊กไถ้ : "ท่านพูดอะไรเราไม่เข้าใจ"
เล่าปี่ : "บัดนี้จูล่งได้มารายงานว่าข้างนอกนั้นมีทหารติดอาวุธแอบสุ้มอยู่"
งอก๊กไถ้ได้ฟังก็โกรธซุนกวนเป็นอันมาก ขว้างจอกสุราทิ้งแล้วด่าซุนกวนว่า
งอก๊กไถ้ : "เล่าปี่เป็นบุตรเขยเรา เหตุไฉนเจ้าจึงล่วงเกินคิดจะสังหารเล่าปี่อีกเล่า"
ซุนกวนได้ฟังก็ก้มหน้าขอโทษผู้เป็นแม่ แล้วแสร้งทำเป็นไม่รู้จึงเรียกลิห้อมเข้ามา ลิห้อมจึงเห็นซุนกวนกลัวแม่อยู่จึงบอกว่า ทั้งหมดนี้แกหัวเป็นคนทำ งอก๊กไถ้จึงสั่งให้ทหารลากแกหัวไปตัดศีรษะ แกหัวได้ยินก็ตกใจ หันหน้าไปมองซุนกวน ซุนกวนก็นิ่งอึ้ง หันไปหาลิห้อม ลิห้อมก็เบือนหน้าหนี จากนั้นตนจึงได้แต่นั่งนิ่งรอความตาย
เล่าปี่เห็นสบโอกาสจึงบอกกับงอก๊กไถ้ว่า บัดนี้กำลังเข้าสู่งานมงคลไม่ควรฆ่า ขอให้ไว้ชีวิตแกหัวด้วย งอก๊กไถ้จึงยอมปล่อยแกหัวไป
วิเคราะห์
ตอนนี้จะเห็นความเอาเปรียบของซุนกวนและลิห้อม ทั้ง 2 คนกลัวความผิด ทำผิดแล้วไม่กล้ายอมรับแถมยังโยนความผิดไปให้ลูกน้องอย่างแกหัว ฝ่ายแกหัวก็เป็นลูกน้องที่ดี ไม่ฆ่านายตัวเองทั้งที่ตัวเองต้องตาย
เล่าปี่เองนั้นพลิกวิกฤตเป็นโอกาส ซื้อใจงอก๊กไถ้แล้วยังซื้อใจแกหัวซึ่งเป็นลูกน้องของซุนกวนอีก อีกทั้งงอก๊กไถ้ก็ได้เห็นอีกว่าเล่าปี่นั้นเป็นคนมีเมตตา
กลายเป็นว่าแผนการของจิวยี่ต้องพังลายลงเพราะขงเบ้งนั้นแก้หมากโดยการให้เล่าปี่ประกาศให้ชาวเมืองรู้และจากนั้นก็ให้เล่าปี่เข้าหาทางผู้ใหญ่ ขงเบ้งเชื่อว่าเล่าปี่นั้นจะเป็นที่พอใจของงอก๊กไถ้และเกียวก๊กโล จึงทำให้เล่าปี่รอดตายมาได้
