เล่าปี่หลังจากพ่ายโจโฉแล้วก็หนีไปพึ่งเล่าเปียว ในช่วงนั้นเองเมืองเกงจิ๋วนั้นเกิดกบฎที่เมืองกังแฮ เล่าเปียวได้แต่ตั้งให้เล่าปี่ทำหน้าที่ไปปราบ โดยเล่าปี่พาขุนพลอย่าง กวนอู เตียวหุย และ จูล่ง จนสามารถปราบกบฎที่เมืองกังแฮได้สำเร็จ เล่าปี่จึงมีความดีความชอบยิ่งนัก ทำให้ชัวมอซึ่งเป็นอีกขั้วอำนาจของเมืองเกงจิ๋วรู้สึกอิจฉาเล่าปี่เป็นอันมาก
ชัวมอ ชัวฮูหยินจึงคิดแผนกำจัดเล่าปี่ นัดเล่าปี่มากินโต๊ะแล้วจากนั้นก็ทำการสังหารเล่าปี่ แต่เล่าปี่ไหวตัวทันจึงควบม้าหนีข้ามแม่น้ำไปยังเทือกเขาโงลังกั๋ง จนได้พบกับปราชญ์ผู้หนึ่งคือ สุมาเต็กโช
สุมาเต็กโชจึงวิเคราะห์ให้เล่าปี่ได้ฟังว่า ตัวเล่าปี่นั้นการใหญ่ยังไม่สำเร็จเพียงเพราะขาดกุนซือ สุมาเต็กโชจึงได้แนะนำปราญช์ผู้พลิ๊กแผ่นดิน 2 คน มีฉายาว่า "ฮกหลง" และ "ฮองซู" เล่าปี่ได้ keyword มาจึงแสวงหา 2 ผู้นี้ทันที
ต่อมาไม่นานเล่าปี่ได้พบกับกุนซือผู้ฉลาดที่มีนามว่า "ตันฮก" หรือ ชีซี มาเป็นเสนาธิการใหญ่ให้แก่ก๊กเล่าปี่
ต่อมาโจโฉได้สั่งให้โจยินและลิเตียนเป็นแม่ทัพใหญ่ยกทัพลงใต้ปราบเล่าปี่ โดยโจหยินได้ทำศึกโดยใช่ค่ากลพายุหะแต่ ชีซีก็สามารถทำลายค่ายกลของโจหยินลงได้ พูดง่ายชีซีเทพกว่าเยอะ โจหยินได้พ่ายแพ้กลับเมืองฮูโต๋ไป ทำให้โจโฉนั้นโกรธมาก โจโฉได้รู้ว่าเล่าปี่มีกุนซือมือดีมาทำงานให้ด้วย จึงวางแผนจับตัวแม่ของชีซีมาเป็นตัวประกันและหลอกให้ชีซีมาเมืองหลวง
ชีซีเมื่อรู้ข่าวว่ามารดาตัวเองถูกจับตัวจึงรีบลาเล่าปี่ไปยังเมืองหลวง เล่าปี่อาลัยอาวรชีซียิ่งนัก ชีซีได้พบมารดาจึงรู้ว่าทั้งหมดนี้เป็นอุบายของโจโฉ มารดาของชีซีเห็นลูกตัวเองหลงกลโจโฉจึงรู้สึกอับอาย จากนั้นนางจึงผูกคอตายในที่สุด ชีซีเศร้าโศกเสียใจโจโฉเป็นอันมาที่เป็นตันเหตุให้แม่ตัวเองตาย ชีซีจึงบอกกับตัวเองว่าจะไม่คิดวางแผนช่วยเหลือโจโฉอีก
จากนั้นเล่าปี่จึงออกเดินทางตามหาขงเบ้งที่เขาโงลังกั๋งถึง 3 ครั้งจึงได้พบกับขงเบ้ง ต่อมาขงเบ้งจึงได้มาทำราชการกับเล่าปี่โดยมีตำแหน่งเป็นเสนาธิการใหญ่แก่ก๊กเล่าปี่
โจโฉรวบรวมพลอีกครั้งโดยส่งแม่ทัพใหญ่ผู้เชี่ยวชาญการสงคราม ดีกรีผู้ร่วมก่อตั้งยุคแรกๆกับโจโฉ รอบนี้ยกทัพใหญ่กว่าเดิมหวังจะเหยียบมึงซินเอี๋ยแหลก ขงเบ้งปราชญ์ผู้พลิ๊กแผ่นดินมาถึงก็ฝึกซ้อมทหารรับมือแฮหัวตุ้น
กวนอู เตียวหุย เดิมทีไม่ชอบหน้าขงเบ้ง ขงเบ้งเองก็รู้ว่าไอ้ 2 คนนี้มันไม่เลื่อมใสในตัวเอง เล่าปี่รู้เหตุการณ์ทุกอย่างเกรงว่าจะเสียการใหญ่จึงมอบดาบอาญาสิทธิ์ให้แก้ขงเบ้ง เอาไว้ปราบกวนอูและเตียวหุย
ขงเบ้งได้วางอุบายเผากองทัพของแฮหัวตุ้นที่เนินพกบ๋องจนราบคาบ ทำให้กวนอูและเตียวหุยเลื่อมใสขงเบ้งยิ่งนัก แฮหัวตุ้นสะบักสะบอมกลับเมืองหลวงอับอายขายหน้าที่ของทัพของตนมีเยอะกว่าแต่แพ้กองทัพของเล่าปี่ที่มีน้อยกว่า
เมื่อโจโฉรู้ข่าวว่าแฮตัวตุ้นทหารเอกของตนพ่ายแพ้ก็เกิดความสงสัยอยู่นักว่าเล่าปี่นั้นมีดีอะไร สรุปคือเล่าปี่ได้เทพขงเบ้งมาช่วยเหลือทำให้โจโฉยิ่งโกรธหนัก ยกทัพใหญ่จำนวน 100 หมื่น โดยโจโฉนำทัพด้วยตัวเอง ยกทัพเหยียบเมืองซินเอี๋ยและเมืองเกงจิ๋วให้ราบคาบ
ต่อมาเล่าเปียวสุขภาพก็ไม่สู้ดีนักอยากจะยกเมืองให้เล่าปี่หลายต่อหลายครั้ง เล่าปี่เล่นบทพระเอกใจบุญไม่ต้องการแย่งชิงเมืองของคนแซ่เดียวกัน ทำให้ขงเบ้งกุนซือผู้แจ้งฟ้าจบดินถึงกับต้องกุมขมับเลย - -a ถึงแม้นขงเบ้งจะฉลาดในการสงครามดั่งเทพบันดลแต่กองทัพของโจโฉก็ไม่ใช่กระจอกนะครับ ยกมาร่วม 100 หมื่น มีเหรอเมืองเล็กๆอย่างซินเอี๋ยที่เล่าปี่อาศัยอยู่จะต้านอยู่ ถ้าดูกราฟแล้วจะรู้ว่าแสนยานุภาพของทัพโจโฉนั้นมีเยอะจริงๆ รวมทุกก๊กเข้าด้วยกันก็ยังมีทหารไม่เท่าโจโฉ
กองทัพโจโฉไหลมายังกะน้ำท่วม ขงเบ้งถึงกับต้องประกาศว่า "เอาไม่อยู่" จึงเสนอให้เล่าปี่รีบถอยไปอยู่เมืองเกงจิ๋วดีกว่า พอไปถึงเล่าเปียวก็ดันสิ้นบุญไปซะละ ชัวมอยกเล่าจ๋องขึ้นครองเมืองกลัวว่าเล่าปี่จะยึดอำนาจ ก็เลยไม่ให้เล่าปี่เข้าเมือง เล่าปี่เดินทางมาไกลเข้าเมืองไม่ได้ก็ถึงกับเซ็งต้องเร่ร่อนไปอาศัยตามเมืองเล็กๆ พอเล่าปี่ไปโจโฉยกทัพมาชัวมอก็ขี้ขึ้นหัวสิครับ โอ้วววจ๊อตทำไมทหารเยอะเช่นนี้ แทนที่จะจับมือกับเล่าปี่ต้านทัพโจโฉ หาทางออกไม่ได้ในยามวิกฤตที่ปรึกษาเอ๊ะหรือว่าที่ปรึกเสียกันแต่ ต่างก็เสนอให้ "ยอมแพ้เถอะ" รักษาตัวรอดเป็นยอดคน เล่าจ๋องเด็กอมมือมิรู้ความใครว่าไงก็ว่างั้นยอมแพ้ดีกว่า โจโฉยกมาถึงเมืองเกงจิ๋วก็ยึดอำนาจมีเหรอโจโฉจะปล่อยให้เล่าจ๋องอยู่ ตัดต้นไม้ต้องถอนรากถอนโคนจากนั้นก็สังหารเล่าจ๋องและชัวฮูหยิน 2 แม่ลูกตายอย่างอนาจ
เหลือแต่ชัวมอ โจโฉยังไงก็ไม่ปล่อยไว้แต่เห็นว่าอ๊ะไอ้หมอนี่เก่งทางเรือ อีกทั้งทหารโจโฉรบเป็นแต่ทางอกจึงเก็บชัวมอไว้ใช้งานแต่งตั้งเป็นแม่ทัพใหญ่บรรชาการทหารเรือ ชัวมอเห็นยศตัวเอง up แบบก้าวกระโดดก็หลงระเริงแต่หารู้ไม่ว่าจะโดนโจโฉตัดคอในภายหลัง ฮ่าๆๆ
พอยึดเมืองเกงจิ๋วสำเร็จก็ไล่ตีเล่าปี่ต่อสิครับ เล่าปี่รู้ว่าโจโฉจะบุกมาก็เสียวตูดจึงปรึกษาขงเบ้งว่าจะทำยังไงดี ขงเบ้งแนะให้เล่าปี่หนีเข้าไปไกล้ดินแดนซุนกวนให้มากที่สุด ลากสงครามไปหาซุนกวน เล่าปี่ก็เห็นด้วยแถมยังเล่นบทพระเอกอีกรอบบอกขงเบ้งว่า "เราจะไม่ทอดทิ้งประชาชน เราจะเอาประชาชนไปด้วย" เอาแล้วไงเข้งเบ้งปวดหัวตื๊บอีกรอก = ='' แค่หนีธรรมดาก็ยังไม่รู้ว่าจะดีได้หรือปล่าว รอบนี้ต้องแบกประชาชนจำนวนมากเดินเท้าทั้กเด็ก ผู้หญิง คนแก่ เหมือนดั่งกับเอาเหล็กก้อนใหญ่ผูกขาตัวเองหนีเสือ เล่าปี่ทำประชานิยมซื้อใจประชาชน เออก็ดีนะแต่งานเข้าขงเบ้ง 555
ขงเบ้งต้องงัดอุบายถอยทัพสกัดเสืออย่างโจโฉให้เล่าปี่ได้เดินลากหินขึ้นภูเขา (เปรียบเปรย) ทั้งกลิ้งหิน ทั้งเผาทัพ ทั้งไขแม่น้ำท่วม ทหารโจโฉตายเป็นเบือ แต่ก็ช่วยได้ไม่นาน ทหารม้ากับคนเดินเท้าวิ่งไล่กันยังกะกระต่ายกับเต่า ในที่สุดก็หนีไม่ทัน เล่าปี่เห็นท่าไม่ดีกูหนีก่อนดีกว่า ประชาชนเอ้ยเอาคาถานี้ไป "อัตตาหิ อัตโนนาโถ" ลูกเมียหนีไม่ทันเจอไล่ตามตีตามฆ่า จูล่งทหารหล่อของเล่าปี่โชว์แมน ไปตามหาลูกเมียของเล่าปี่แต่ก็สามารถช่วยได้แต่อาเต๊า(ลูกเล่าปี่)
ทหารโจโฉเยอะเหลือเกิน แต่ยอดขุนพลจูล่งแห่งเสียงอีสาน เอ้ยเสียงสานต้องสร้างตำนานหน่อยซะแล้ว ลุยเดี่ยวฝ่าทัพของโจโฉ โจโฉเห็นฝีมือก็มีใจรักคนมีความสามารถอยากสะสมคนเก่งจึงประกาศให้ลูกน้องห้ามฆ่าจูล่งให้จับเป็น เอ้ยทำงั้นได้ยังไงหว่า - -'' จากนั้นทหารโจโฉตายเป็นเบือจูล่งหนีไปได้ ฮ่าๆ โจโฉน่าจะประกาศให้สังหารอาเต๊าแล้วเก็บจูล่งไว้นะ 555
ในที่สุดเล่าปี่ก็หนีไปยังเมืองกังแฮได้สำเร็จ โดยเมืองกังแฮนั้นมีเล่ากี๋ที่ได้ลี้ภัยการเมืองหลบหนีการสังหารจากชัวมอจึงได้ตั้งหลักที่นี่ เมืองกังแฮเป็นชายแดนที่ติดกับเมืองกังตั๋ง ซุนกวนบอกว่างานเข้ากูแล้ว ทำไมไม่หนีไปทางอื่นวะ ขงเบ้งคงขำนิดๆว่าซุนกวนมึงโดนแน่ๆ ไฟกำลังจะลามมาบ้านตัวเองซุนกวนก็กลัวขี้ขึ้นหัวเหมือนกัน แต่ไม่ได้ๆนะต้องรักษามาดไว้ก่อน ด้วยเลือดของลูกเสือเราจะยอมไม่ได้!! เหล่าที่ปรึกษาเห็นกราฟของทัพโจโฉถึงกับโอ้โห ยกทัพมาแบบนี้เอาเมืองกูไปเลยหล่ะกัน ที่ปรึกษาซุนกวนมีเยอะแต่ไร้ประสิทธิภาพ การสงครามไม่ได้เรื่อง ถ้ามีก็มีแต่จิวยี่และโลซก ทั้ง 2 สามารถเป็นเสาหลักผลักดันให้ซุนกวนบอกซุนกวนว่า "อย่ายอมแพ้เลย"
ซุนกวนได้ข่าวลือทำไมทหารโจโฉเยอะอย่างนี้ จึงส่งโลซกไปเป็น spy สืบข่าวทัพโจโฉ เข้าทางขงเบ้งเลย ขงเบ้งจึงเดือนทางไปเมืองกังตั๋งกับโลซกทันที
