ฝ่ายโปเจ๋าที่ปรึกษาของซุนกวนอีกคนหนึ่งเห็น เตียวเจียวและหยีหวน จำนวนจึงอยากแสดงฝีมือ(ปาก) บ้าง
โปเจ๋า : "ตัวท่านนี้คิดจะเลียนแบบ โซจิ๋น เตียวยี่ หวังจะเกลี้ยกล่อมชาวเมืองกังตั๋งอย่างนั้นหรือ"
ขงเบ้งพยายามจะจับ keyword ของโปเจ๋าแล้วก็ได้ความว่าโปเจ๋านั้นกำลังที่บอกว่าขงเบ้งนั้นเก่งแต่พูดเหมือน โซจิ๋น เตียวยี่ โดยอ้างคนในประวัติศาสตร์ขึ้นมาโจมตี ขงเบ้งจึงคิดว่าโปเจ๋านั้นคงรู้จัก โซจิ๋น เตียวยี่ แบบผิวเผิน จะได้ส่วนเรื่อง โซจิ๋น เตียวยี่ และประวัติศาสตร์กลับไป
ขงเบ้ง : "อันโซจิ๋น เตียวยี่นั้น เป็นปราชญ์ ที่พูดเก่งยุคเลี๊ยดก๊ก ทั้ง 2 คนนี้มิได้เก่งแต่พูดและเรื่องการทูตเพียงอย่างเดียว 2 คนนี้ยังมีความสามารถด้านการบริหาร การปกครอง และทางการทหาร ตัวท่านเองท่านรู้แต่ว่าโซจิ๋น เตียวยี่เป็นนักพูด นั้นมิควร อันตัวท่านยังไม่เคยเห็นกองทัพโจโฉเท่านี้ยังกลัวตัวสั่นอยู่ บอกให้นายออกไปยอมแพ้ ยังมีหน้ามาติเตียนผู้อื่นหรือเล่า"
ซีหองที่ปรึกษาของซุนกวนอีกคนจึงพูดขึ้นมาว่า
ซีหอง : "โจโฉนี้เป็นใครท่านรู้หรือไม่?"
ขงเบ้ง : "โจโฉนั้นเป็นศัตรูพระเจ้าเหี้ยนเต้ โจรราชสมบัตรใคร ๆ ก็รู้"
ซีหอง : "ท่านกล่าวมานี้ผิดแล้ว ราชวงศ์ฮั่นนั้นสิ้นไปแล้วตอนนี้โจโฉได้ครองแผ่นดิน 2 ใน 3 แล้ว ผู้คนต่างก็ศรัตธา เล่าปี่เองฝืนชะตาฟ้าดิน เขาไข่ไปกระทบกับหินย่อมแพ้แน่นอน"
ขงเบ้งเริ่มจับ keyword ของซีหองได้ ซีหองพยายามอ้างว่าราชวงศ์ฮั่นนั้นสิ้นแล้ว โจโฉนั้นเก่งกล้าสามารถมีอำนาจมากกว่าฮ่องเต้
ขงเบ้ง : "ทำไมท่านพูดเช่นนี้ คนเราเกิดมาในแผ่นดินต้องจงรักภัคดีกตัญญู นายเราเห็นว่าโจโฉนั้นเป็นศรัตรูแผ่นดินจึงเจ็บร้อนด้วย แลตัวท่านก็เป็นข้าแผ่นดินอยู่ในพระเจ้าเหี้ยนเต้ ไม่มีความภักดีต่อเจ้ากลับเห็นชอบด้วยศัตรูแผ่นดิน คนอย่างนี้ไม่คู่ควร อย่าพูดอีกเลย"
