ยีหวน : "บัดนี้โจโฉยกทัพใหญ่มาร่วมร้อยหมื่นหวังจะเหยียบเมืองกังแฮให้จมไปในพระมหาสมุทร ตัวท่านมีความคิดอ่านประการใด"
ขงเบ้ง : "แม้นว่าโจโฉจะยกทหารถึงร้อยหมื่น ก็ไม่น่ากลัวเพราะทหารของโจโฉนั้นมีทหารที่เคยแพ้ศึกอยู่ด้วย ส่วนหนึ่งเป็นทหารบ้านนอกของอ้วนเสี้ยวไม่เชียวชาญการรบ ซึ่งโจโฉได้ไว้ในฐานะเป็นเชลยศึก อีกส่วนหนึ่งก็เป็นทหารเมืองเกงจิ๋วของเล่าเปียว ซึ่งเป็นทหารร่อนเร่พเนจร กองทัพโจโฉนั้นมิได้น่ากลัวเลย"
ยีหวน : "ฮ่าๆๆๆๆ ท่านดูหมิ่นดูถูกกองทหารของโจโฉ ไม่ชำนาญการสงคราม หากเป็นเช่นนั้น ไหนเลยเล่าปี่ถึงได้แตกหนีทัพมาอยู่เมืองกังแฮ มิใช่เพราะทหารของโจโฉหรอกหรือ ตัวท่านยังจะมีหน้ามาโอ้อวดว่าตัวเองไม่กลัวกองทัพโจโฉอีกอย่างนั้นหรอกหรือ? ฮ่าๆๆๆ"
ขงเบ้งเห็นหยีหวนโจโฉด้วย keyword ที่ว่า "กลัวทหารโจโฉ" ขงเบ้งจึงใช้ keyword นี้สวนกลับไปในทันที
ขงเบ้ง : "เหอะๆ...อันนายเราเสียทีแตกทัพมาอยู่ที่เมืองกังแฮมีทหารอยู่เพียง 3 พัน ซึ่งเทียบกับทหารของโจโฉมิได้เลย การที่หนีมาอยู่เมืองกังแฮนั้นใช่ว่าจะ กลัว ทหารของโจโฉและไม่คิดที่จะยอมแพ้โจโฉอีกด้วย อันเมืองกังตั๋งนี้ผู้คนก็มาก ทหารก็พร้อม เสบียงก็สมบูรณ์ ทะเลก็ขั้นกลาง ดูดีกว่าเมืองซินเอี๋ยเสียอีก แต่เหตุใดจึงรวมหัวกันให้นายตัวเองยอมแพ้แก่โจโฉ พอมาคิดๆดูแล้ว นายเรานั้นกลัวโจโฉน้อยว่ากว่าพวกท่านเสียอีก...ฮ่าๆ"
ยีหวนโดนจี้จุดด้วย keyword ของตัวเองจึงนิ่งเงียบไปอีกคน อีกทั้งขงเบ้งยังพูดความจริงที่เหล่าขุนนางต่างบอกให้ซุนกวนยอมแพ้แก่โจโฉ
