หลังจากโจหยินและเคาทูแม่ทัพใหญ่ทั้ง 2 ซึ่งเป็นกองหน้าที่พ่ายแพ้กลับมา ยอมรับโทษกับโจโฉทุกประการ โจโฉเห็นว่าเป็นทหารเก่าที่เคยมีความชอบในอดีตก็เห็นใจ
โจโฉยิ่งโกรธเล่าปี่เป็นอันมาก โจโฉจึงรีบทัพใหญ่เข้าไปยึดเมืองซินเอี๋ยได้สำเร็จ ทางฝ่ายเล่าปี่นั้นหนีไปยังเมืองอ้วนเซียได้สำเร็จพร้อมทั้งอพยพประชาชนไปด้วย โจโฉก็ยิ่งโกรธหนักคิดว่าเล่าปี่นั้นใช้ประชาชนเป็นเกราะป้องกันตน
เล่าหัวให้ความเห็นว่าให้โจโฉอย่าพึ่งเข้าตี ควรสร้างความชอบธรรมเสียก่อน โดยส่งคนไปเกลี้ยกล่อมเล่าปี่ให้ยอมแพ้ หากเล่าปี่ไม่ยอมแพ้จึงเป็นความชอบธรรมที่ฝ่ายเราจะเข้าโจมตี
โจโฉจึงว่า ควรที่จะให้ใครไปเกลี้ยกล่อมเล่าปี่ เล่าปี่จึงว่าให้ชีซีดีที่สุด จริงอยู่ที่ชีซีชอบคอกับเล่าปี่ แต่ก็คงไม่หนีไปอยู่กับเล่าปี่แน่นอนเนื่องจากว่า ชีซีผู้นี้เป็นคนมีความกตัญญูรู้คุณมารดา โจโฉก็เห็นชอบด้วย จึงสั่งให้ชีซีเป็นทูตไปกล่อมเล่าปี่ให้ยอมแพ้
ชีซีเดินทางไปพบกับเล่าปี่ เล่าปี่ ขงเบ้งและชีซี ได้พบกันก็ดีใจทักทายกัน ชีซีจึงว่าเมืองอ้วนเซียนั้นเล็กไม่สามารถรับมือกับโจโฉได้จึงขอให้หาที่มั่นอื่นเสีย ชีซีนั้นได้เล่าความตื้นลึก หนาบางของกองทัพโจโฉให้เล่าปี่ฟัง โดยชีซีนั้นไม่ปริปากบอกให้เล่าปี่ยอมแพ้ตามคำสั่งของโจโฉเลย ซึ่งชีซีรู้อยู่แก่ใจอยู่แล้วว่ายังไงเล่าปี่ก็ไม่ยอมแพ้
จากนั้นชีซีจึงขอลากลับ เล่าปี่ชวนให้ชีซีอยู่ด้วย ชีซีจึงปฎิเสธไป พร้อมทั้งเล่าเหตุผลว่าต้องดูแลหลุมศพมารดา ว่าแล้วชีซีก็ลากลับไป
ก็นับเป็นว่านี่คือความสุดยอดของกุนซืออีกคนของโจโฉเช่นกันที่วิเคราะห์ชีซีได้อย่างทะลุปรุโปร่ง
โจโฉรู้ข่าวว่าชีซีกลับมาพร้อมทั้งเล่าปี่ไม่ยอมแพ้ โจโฉก็โกรธสั่งทหารเตรียมพร้อมยกทัพไปยังเมืองอ้วนเซีย
หลังจากชีซีกลับไปเล่าปี่จึงปรึกษาขงเบ้งว่าอีกไม่นานโจโฉคงจะยกทัพมายังเมืองอ้วนเซีย ควรจะทำประการใด้ดี ขงเบ้งจึงว่าอันเมืองอ้วนเซียนั้น ทหารน้อย เสบียงน้อง ชัยภูมิไม่ดี ไม่สามารถรับศึกใหญ่ได้ ควรยกทัพไปยังเมืองซงหยง (เมืองหลวงแคว้นเกงจิ๋ว) เพราะเป็นหัวเมืองใหญ่
เล่าปี่เห็นด้วยและตัดสินใจพาประชาชนไปด้วย ในระหว่างการเดินทางก็แสนจะลำบากเล่าปี่เห็นประชาชนเดือนร้อน เล่าปี่ก็ร้องให้ คิดว่าตัวเองนั้นตัดสินใจผิด
