ในช่วงกลางของวรรณกรรมสามก๊กนั้นเรื่องการฑูตเริ่มมีบทบาทอย่างชัดเจน ขงเบ้งใช้อุบายชิงเมืองเกงจิ๋วมาไว้ได้ ทำให้จิวยี่ยิ่งร้อนรนที่จะกำจัดขงเบ้ง แต่ฝ่ายขงเบ้งเองก็ไม่ต้องการเปิดศึกกับจิวยี่ ซุนกวนก็โกรธแค้นเล่าปี่ โดยกำลังจะยกทัพไปตีชิงเมืองเกงจิ๋วแต่แล้วเตียวเจียวให้ความเห็นว่า
"ท่านจะยกกองทัพไปตีเมืองเกงจิ๋วนั้นมิควร ด้วยโจโฉเสียทีแก่เราแตกหนีไปครั้งนั้น ก็ผูกใจเจ็บคิดจะยกมาแก้แค้นเราอยู่ แต่เห็นว่าท่านกับเล่าปี่เป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันจึงไม่อาจยกทัพมา แม้ท่านยกไปรบเมืองเกงจิ๋ว โจโฉรู้ว่าท่านกับเล่าปี่ผิดใจกันแล้วก็จะยกกองทัพมาตีเอาเมืองเราภายหลัง เห็นเราจะรับรองป้องกันยาก"
โกะหยงเห็นด้วยกับความเห็นของเตียวเจียวพร้อมเสนอให้ซุนกวนส่งหนังสือไปหาโจโฉ ให้แต่งตั้งเล่าปี่เป็นเจ้าเมืองเกงจิ๋ว เมื่อโจโฉรู้คงเจ็บแค้นยกทัพไปตีเล่าปี่เป็นแน่แท้
ส่วนเทียหยกนั้นได้อ่านเกมของซุนกวนออกจึงแสดงความเห็นให้โจโฉฟังว่าการที่ซุนกวนกระทำดังนี้เป็นแผนอุบายอย่าได้หลงกล เราควรที่จะแต่งตั้้งให้จิวยี่เป็นเจ้าเมืองลำกุ๋น และจิวยี่ก็จะเกิดความฮึกเหิมยกทัพไปตีเล่าปี่
ทางด้านขงเบ้งนั้นก็รู้ความเคลื่อนไหวของทั้งสองฝ่ายรู้ว่าแต่ละฝ่ายนั้นต่างก็มีอุบาย ทางฝ่ายเล่าปี่เองยังไงเสียก็ต้องเป็นพันธมิตรกับซุนกวน แต่ถ้าหากมีจิวยี่อยู่ก็คงต้องทำสงครามกันอยู่เรื่อยๆ ขงเบ้งจึงตัดสินใจกำจัดจิวยี่ทิ้งเสีย โดยใช้อุบายยั่วยุจนพิษเกาทันฑ์กำเริบทำให้จิวยี่สิ้นใจไปในที่สุด
สรุปหมากเกมนี้โจโฉได้กำจัดจิวยี่ไปทางอ้อมโดยไม่ต้องเสียกำลังพลของตนเลย
