Thursday, May 31, 2012

#125 ซุนเซ็กโดนลอบทำร้าย





ด้วยความโชคดีของเล่าปี่ เล่าเพ็กได้ส่งสารมายังเล่าปี่ให้ไปครองเมืองยีหลำ เล่าปี่จึงได้ครองเมืองยีหลำตั้งแต่นั้นมา


ฝ่ายอ้วนเสี้ยวทราบข่าวว่าเล่าปี่บิดพลิ้วไม่ไปเกลี้ยกล่อมเล่าเปียว จึงเรียกที่ปรึกษาและแม่ทัพนายกองมาปรึกษาว่าจะยกกองทัพไปจับตัวเล่าปี่ แต่กัวเต๋าได้ทัดทานว่าศัตรูที่แท้จริงของท่านคือโจโฉไม่ใช่เล่าปี่ กัวเต๋ามองว่ายังไงเสียเล่าปี่ก็ยังเป็นพันธมิตรอยู่ กัวเต๋าจึงเสนอให้ไปเกลี้ยกล่อมซุนเซ็กมาไว้เป็นพันธมิตร อ้วนเสี้ยวได้ยินดังนั้นจึงเ้ห็นด้วย


ซุนเซ็กบุตรของเสือขาวซุนเกี๋ยนสืบสายเลือดกล้าหาญวู่วามจากบิดา จึงได้สมญาว่าพยัคฆ์น้อยแห่งลุ่มน้ำแยงซีได้ครองอำนาจเหนือดินแดนกังตั๋ง อันเป็นดินแดนที่ได้ชื่อว่าง่อก๊ก แม้จะยังไม่สามารถยึดครองหัวเมืองต่าง ๆ ได้หมดสิ้น แต่ก็ต้องนับว่าซุนเซ็กได้แผ่อำนาจอิทธิพลเหนือฝั่งใต้ของแม่น้ำแยงซีอย่างกว้างขวาง จะเป็นรองก็แต่โจโฉ



วันหนึ่งซุนเซ็กไปล่าสัตว์ในป่าโดนลอบทำร้ายจนบาดเจ็บสาหัส เทียเภารู้ข่าวจึงรีบขวบมาไปช่วย ในหนังสือกล่าวว่า "คนหนึ่งเอาทวนแทงถูกเท้าซ้ายซุนเซ็ก คนหนึ่งเอาเกาทัณฑ์ยิงถูกหน้าผากซุนเซ็ก"

ผ่านไปไม่นานซุนเซ็กก็เริ่มหายดีเหลือแต่แผลของเกาทัณฑ์ที่อาบยาพิษ หมอที่รักษาซุนเซ็กได้บอกแก่ซุนเซ็กว่า มิให้เกิดอารมณ์โทสะแต่อย่างใดมิฉะนั้น พิษจะกำเริบอาจจะทำให้ถึงแก่ความตายได้

อ้วนเสี้ยวได้ส่งจดหมายมาให้ซุนเซ็กเพื่อเป็นพันธมิตร ซุนเซ็กเห็นด้วยและต้องการที่จะกำจัดโจโฉด้วยเช่นกัน นัดแนะกับอ้วนเสี้ยวว่าจะยกทัพตีกระหนาบเหนือใต้พร้อมกัน



วันต่อมาซุนเซ็กได้พบกับนักพรตในลัทธิเต๋าหรือเต้าหยินคนหนึ่งชื่อ  อิเกียดซึ่งเป็นที่นับถือของชาวเมืองกังตั๋งว่าเป็นผู้วิเศษได้เดินทางเข้ามาในเมืองขณะนี้อยู่ข้างล่างหอรบ คนทั้งปวงทราบข่าวจึงพากันไปกราบอิเกียด

Tuesday, May 29, 2012

#124 กองทัพเล็กๆของเล่าปี่






เล่าปี่มาอยู่กับอ้วนเสี้ยวกูรู้ว่าอ้วนเสี้ยวนั้นจิตใจโลเลเอาแต่ตัวเป็นใหญ่ คาดว่าภายภาคหน้าคงต้องแพ้โจโฉเป็นแน่  เล่าปี่จึงได้วางแผนกันกันหยง เพื่อที่จะหนีออกจากอ้วนเสี้ยว โดยกันหยงได้กล่อมอ้วนเสี้ยวว่าจะติดตามเล่าปี่ไปยังเมืองเกงจิ๋ว เพื่อให้เล่าปี่ชักชวนเล่าเปียวเป็นพันธมิตร อ้วนเสี้ยวไม่รู้กลจึงปล่อยให้กันหยงและเล่าปี่จากไป


เล่าปี่หลุดจากอ้วนเสี้ยวมาจึงรีบเร่งออกมา ได้พบกับซุนเขียน   ซุนเขียน กวนอู เตียวหุย 3 พี่น้องสวนท้อได้มาเจอกันก็เข้ากอดกันทั้งน้ำตา จากนั้นจึงไปพักแรมที่บ้านกวนเต๋ง กวนเต๋งเลือมใสในเล่าปี่มากจึงพากลูกทั้ง 2 มาคำนับ คนโตชื่อกวนเหล็ง คนรองชื่อกวนเป๋ง กวนเต๋งได้ขอมอบบุตรคนเล็กให้คนเป็นลูกบุญธรรมของกวนอู ติดตามทัพเล่าปี่ไปตั้งแต่นั้นมา


วันต่อมาเล่าปี่จึงคลื่นทัพต่อ กวนอูจึงไปเล่าปี่ไปยังจุดนัดพบกับจิวฉอง ในเวลาต่อมาจิวฉองได้ควบม้ามายังจุดนัดพบเลือดท่วมกาย จิวฉองจึงเล่าความว่าพรรคพวกของตนได้ไปขอปล้นม้าของ ชายรูปร่างสูงใหญ่ สง่างาม แต่ชายผู้นั้นไม่ให้จึงถูกฆ่าฟัน จิวฉองจึงเข้าไปช่วยพรรคพวกจึงโดนทำร้ายเช่นกัน เล่าปี่สงสัยชายผู้นี้จึงของไปดูด้วยตา ปรากฎว่าชายผู้นี้คือ เตียวจูล่ง แห่งเสียงสาน


จูล่งเดิมที่ได้ทำราชการอยู่กับกองซุนจ้าน ครั้นกองซุนจ้านแตกทัพถึงแก่ความตาย จูล่งจึงหนีมารอวันมาพบกับเล่าปี่

เล่าปี่ได้พบจูล่งก็ร้องไห้ซึ่งใจ "เราได้พบท่านเมื่ออยู่กับกองซุนจ้านนั้น เราก็มีความรักท่านอยู่เป็นอันมาก ยังหาบุญไม่จึงมิได้มาอยู่ร่วมคิดด้วยกัน บัดนี้บุญเรามาถึงแล้วจึงเผอิญให้มาพบกัน"


ถึงแม้เล่าปี่นั้นจะยังไม่มีเมืองอยู่ ไม่มีทหาร แต่บุคลากรของเล่าปี่นั้น เริ่มมีเพิ่มขึ้นมาเรื่อยๆ ไม่ว่าจะเป็นทหารเอกอย่าง กวนอู เตียวหุย จูล่ง ทหารรองอย่างเช่น กวนเป๋ง จิวฉอง ที่ปรึกษา ซุนเขียน บิต๊ก บิฮอง กันหยง

Monday, May 28, 2012

#123 กวนอูพบจิวฉอง



กวนอูเดินทางรอนแรมมาจนฝนตกหนักได้ขอพักอาศัยที่บ้านแห่งหนึ่ง กัวเสียงชาวบ้านป่าซึ่งเป็นเจ้าของบ้านหลังนี้อยู่ในวัยชรา แต่หน้าตายังคงแจ่มใสสมบูรณ์ ได้พบปะพูดคุยกับกวนอู ต่อมาบุตรของกัวเสียงได้พาพรรคพวก 6-7 คนมาที่บ้าน กวนเสียงก็บอกบุตรผู้นั้นมาคำนับกวนอู กัวเสียนั้นเป็นคนเกเรทำผิดหลายต่อหลายครั้งกวนอูได้ช่วยเหลือให้บุตรของกัวเสียงจนได้กลับตัวกลับใจเป็นคนดี


บุตรของกัวเสียงได้เล่าให้กวนอูว่าตนมีเพื่อนสนิทคนนึงชื่อว่า จิวฉอง เป็นโจรป่า เดิมเป็นโจรโพกผ้าเหลือง เป็นทหารเอกของเตียวโป้น้องเตียวก๊ก หลังจากเตียวโป้ตายแล้วจิวฉองได้คุมพรรคพวกเพื่อนฝูงมาเป็นโจรอยู่ที่เขาโงจิวสัน จิวฉองได้ข่าวว่ากวนอูผ่านมาทางนี้ก็รีบมาคำนับขอสมัครเป็นพรรคพวกอีกครั้ง กวนอูเห็นจิวฉองสุจริตก็มีน้ำใจเอ็นดู  จิวฉองได้บอกกับกวนอูว่าจะรับใช้กวนอูไปตลอดชีวิต กวนอูจึงรับจิวฉองมาเป็นพรรคพวก

ต่อมากวนอูได้ทราบข่าวเตียวหุยว่ายังมีชีวิตและกำลังรวบรวมกำลังพลอยู่ก็ดีใจ จึงรีบเดินทางไปหาเตียวหุย ทางด้านเตียวหุย หลังจากเล่าปี่แตกทัพได้พลัดพรากกับเล่าปี่และกวนอู พาพรรคพวกหนีไปอยู่ที่เขาบองเอี๋ยงสัน เตียวหุยได้สั่งให้ทหารติดตามสดับตรับฟังข่าวคราวของเล่าปี่และกวนอูมิได้ขาด แต่ไม่ได้ความแน่ชัด




ต่อมาซุนเขียนได้เดินทางมาพบกับเตียวหุย เตียวหุยได้ยินเช่นนั้นก็ดีใจ จากนั้นก็ได้ทราบข่าวเล่าปี่และกวนอู ตียวหุยได้ทราบข่าวเล่าปี่ก็มีความยินดียิ่งนัก แต่ใจหนึ่งกลับคิดแค้นกวนอูที่ไปอยู่ด้วยกับโจโฉ เตียวหุยโกรธกวนอูมาจึงขี่ม้าไปหากวนอูนอกเมือง กวนอูเห็นเตียวหุยนำทหารออกมา ด้พบหน้าน้องร่วมสาบานก็มีความยินดี ส่งง้าวให้กับจิวฉองแล้วขับม้าเข้าไปจะกอดเตียวหุย แต่เตียวหุยเห็นกวนอูชักม้าเข้ามาก็ตวาดขึ้นด้วยเสียงอันดังด้วยความโกรธว่าไอ้ทรยศ แล้วเอาทวนแทงกวนอู


กวนอูเห็นก็หลบแล้วเราความทุกอย่างให้เตียวหุยฟัง แต่เตียวหุยก็ไม่เชื่อ กวนอูจึงบอกให้เตียวหุยลองไปถามความเท็จจริงจากพี่สะใภ้ทั้งสอง แต่เตียวหุยก็ยังขุ่นเคืองอยู่ ต่อมามีทหารโจโฉขวบม้ามา กวนอูต้องการพิสูตย์ความจริงใจจึงควบม้าไปสังหารทหารของโจโฉทิ้งเสีย เตียวหุยเห็นเช่นนั้นก็ถึงได้เชื่อใจ ทั้ง 2 ก็เข้ากอดกันอย่างพี่น้อง


Sunday, May 27, 2012

ยุคที่ 3 ยุคสงครามขุนศึก





หลังจากขุนศึกรวมตัวกันล้มล้างอำนาจตั๋งโต๊ะ มากคนมากความขาดความสามัคคีแตกออกเป็นก๊กๆ เมื่อฝ่ายอ้วนเสี้ยวและซุนเกี๋ยนต่างก็โลภต้องการตั้งตัวเป็นใหญ่ ต่อมาอ้วนเสี้ยวได้สั่งให้เล่าเปียวแห่งเมืองเกงจิ๋วออกมาสกัดทัพซุนเกี๋ยนและให้ซุนเกี๋ยนนำตราหยกกลับไปให้อ้วนเสี้ยว ซุนเกี๋ยนไม่ยอมทั้ง 2 ก็ทำศึกสงครามกันจนซุนเกี๋ยนต้องเสียชีวิต 



หลังจากซุนเกี๋ยนเสียชีวิตจึงแต่งตั้งให้ ซุนเซ็ก บุตรคนโตครองเมืองต่อจากบิดา ด้วยเหตุการณ์นี้จึงทำให้ความสัมพันธ์ระหว่าง ตระกูลซุน และ เล่าเปียวแตกหักกัน


ต่อมาอ้วนเสี้ยวจึงวางอุบายยึดเมืองกิจิ๋ว โดยยุยงให้กองซุนจ้านและฮันฮกทำศึกกัน จากนั้นอ้วนเสี้ยวจึงไปชุบมือเปิ่มจึงทำให้อ้วนเสี้ยวและกองซุนจ้านมีความสัมพันธ์ระหว่าง อ้วนเสี้ยวและกองซุนจ้านต้องแตกหักอีกเช่นกัน


อ้วนเสี้ยวหลังจากได้เมืองกิจิ๋วแล้วก็ต้องการยึดเมืองปักเป๋งของกองซุนจ้านจึงทำสงครามกัน กองซุนจ้านเสียทีแต่ จูล่ง ทหารพเนจร ได้ช่วยเหลือไว้ได้ กองซุนจ้านจึงรับจูล่งเข้าร่วมกองทัพ เล่าปี่ซึ่งอยู่กับกองซุนจ้านจึงมีโอกาสได้พบกับจูล่ง ทั้ง 2 ก็เหมือนจะมีชะตาต้องร่วมกองทัพกัน


ทางด้านตั๋งโต๊ะเมื่อย้ายเมืองหลวง ก็กำเริมความชั่ว ความโฉด ความโหด และ ความหื่น ออกมา ทำให้ตั๋งโต๊ะได้ฉายาว่า "ผู้ีถูกสาบแช่ง 10 ทิศ" ขุนนางทุกคนต่างก็เกรงกลัวและไม่ชอบ ทำให้อ้องอุ้นต้องคิดอุบายล้มล้างอำนาจของตั๋งโต๊ะ จนได้พบกับลูกเลี้ยงเตียวเสี้ยน จึงว่าอุบาย สาวงาม มอบเตียวเสี้ยนให้ลิโป้ พอลับหลังลิโป้ก็มอบเตียวเสี้ยนให้ตั๋งโต๊ะ ทำให้ลิโป้และตั๋งโต๊ะผิดใจกัน 







ลิโป้ผู้กล้าแกร่งถูกอ้องอุ้นยกยงจนลิโป้ต้องสังหาร ตั๋งโต๊ะผู้ที่เป็นพ่อบุญธรรมตายไปในที่สุด หลังจากอ้องอุ้นล้มอำนาจตั๋งโต๊ะได้แล้ว ก็มิได้ดูแลราชการเป็นอย่างดีทั้งๆที่มีลิโป้คอยช่วยเหลือ จากนั้นก็โดนทหารเก่าของตั๋งโต๊ะ ลิฉุยและกุยกี ยึดอำนาจและสังหารอ้องอุ้นได้สำเร็จ ทางด้านลิโป้ก็หนีเอาตัวรอดไปได้ ตั้งแต่นั้นมา 
ลิฉุยและกุยกี ก็เข้ายึดอำนาจเมืองหลวง กระทำความชั่วเช่นเดียวกับตั๋งโต๊ะก็ไม่ปาน


ทางด้านม้าเท้งเจ้าเมืองเสเหลียงและหันซุยคู่ซี้ ซึ่งทั้ง 2 ได้ครองดินแดนตะวันตกได้ทราบข่าวเกี่ยวกับลิฉุยกุยกียึดอำนาจเมืองหลวงเป็นทรราชย์แบบเดียวกับตั๋งโต๊ะ จึงยกทัพเข้าไปตีเมืองหลวง แต่ลิฉุยและกุยกี โชคดีที่มีกุนซือสมองใสอย่าง กาเซี่ยง ช่วยเป็นที่ปรึกษาการรบจึงทำให้กองทัพของม้าเท้งและหันซุยต้องพ่ายแพ้




ทางด้านโจโฉหลังจากแยกตัวออกมาก็รวบรวมพล แม้นก้องทัพโจรโพกผ้าเหลืองจะขาดผู้นำแล้วก็ยังก่อตัวขึ้นมาอยู่ตลอด โจโฉจึงอาสาปราบปรามโจรโพกผ้าเหลืองจนเสียสิ้น ทหารจองกลุ่มโจรโพกผ้าเหลืองเข้าร่วมโจโฉเป็นอันมากทำให้กองทัพโจโฉเริ่มเติบโตขึ้นมาอีก 



หลังจากโจโฉมีกองทัำพที่เติบโตแล้ว รากฐานที่สำคัญอยู่ที่คน โจโฉเห็นความสำคัญของบุคลาการจึงรับสมัครกุนซือและทหารที่เก่งๆเข้าร่วมกองทัพ ต่อมาจึงได้ ซุนฮก ซุนฮิว เทียหยก กุยแก เล่าหัว มาเป็นที่ปรึกษา และได้ อิกิ๋มและเตียนอุย เข้ามายังสังกัน ซึ่งเตียนอุยได้เป็นทหารอารักขาส่วนตัวของโจโฉ


เมื่อโจโฉเติบใหญ่แล้วจึงชวนโจโก๋ผู้เป็นบิดามาอยู่ด้วย โจโก๋ จึงเดินทางโดยผ่านเมืองชีจิ๋วที่โตเกีี๋ยมเป็นเจ้าเมือง โตเกี๋ยวก็ดูแลเป็นอย่างดีพร้อมทั้งส่งทหารอารักขาโจโก๋ ระหว่างทางที่โจโก๋เดินทางไปหาโจโฉ โดนโจรป่าปล้นสังหารโจโก๋ตาย โจโฉเมื่อรู้ข่าวว่าบิดาตนตายก็โกรธ ยกทัพไปรบกับโตเกี๋ยม คิดว่าโตเกี๋ยมเป็นต้นเหตุ


โตเกี๋ยมรู้ตัวว่าตัวเองจะถูกโจโฉมาตีจึงส่งหนังสือขอความช่วยเหลือกับขงหยกและเล่าปี่ ขงหยกและเล่าปี่รู้ข่าวจึงยกทัพมาช่วยโตเกี๋ยม ต้านทัพโจโฉ ระหว่างที่โจโฉทำสงครามกับโตเกี๋ยม ลิโป้ถือโอกาสเข้ายึดเมืองของโจโฉ คนบู้อย่างลิโป้ได้ประกบคู่กับคนบุ๋นอย่างตันก๋ง ที่เคยติดตามโจโฉมาก่อน โจโฉรู้ข่าวว่าลิโป้ยึดเมืองจึงเลิกศึกข้างโตเกี๋ยมและบุกยึดเมืองคืนจากลิโป้


โตเกี๋ยมชรามากแล้วหลังจากนั้นไม่นานก็ถึงแก่ความตาย ก่อนตายจึงยกเมืองให้แก่เล่าปี่ โดยให้ บิต๊กและซุนเขียนคอยช่วยเหลือ 


ลิโป้กับโจโฉทำสงครามหลายต่อหลายครั้ง โจโฉถูกตันก๋งวางแผนเผาทัพจนเกือบตายมาหลายต่อหลายครั้ง พอลิโป้ชนะศึกติดต่อกันก็รู้สึกฮึกเหิมไม่ฟังคำของตันก๋งจึงเสียทีโดนโจโฉยึดเ้มืองกลับคืนมาได้ ลิโป้จึงรอนแรมมาขออาศัยกับเล่าปี่ เล่าปี่จึงให้ลิโป้ไปอาศัยที่เมืองเสียวพ่าย


โจโฉเห็นเล่าปี่ได้ครองเมืองชีจิ๋วแบบไม่ต้องเสียแรงก็โกรธคิดจะยกทัพไปปราบแต่ติดเนื่องด้้วยพึ่งเสร็จสงครามกับลิโป้จึงชลอปรับปรุงกองทัพเสียก่อน



ทางด้านเมืองหลวงหลังจากลิฉุยและกุยกียึดกุมอำนาจก็กระทำหยาบช้า ขุนนางต่างไม่พอใจจึงวางแผนยุยงให้ลิฉุยและกุยกีรบกัน จากนั้นจึงเกิดสงครามกลางเมืองเกิดขึ้น จนพระเจ้าเหี้ยนเต้จึงต้องหนีลี้ภัยจากเมืองหลวง ได้ตันสินขุนนางผู้ภัครดีคอยช่วยเหลือ ลิฉุยและกุยกี สู้กันจนเสียทหารไปเยอะ จึงตกลงเลิกทัพไม่รบกัน ตกลงกันว่าจะสังหารพระเจ้าเหี้ยนเต้และจะเป็นฮ่องเต้เสียเอง พระเจ้าเหี้ยนเต้รู้ว่าตัวเองมีภัยจึงทำหนังสือไปหาโจโฉ


โจโฉมีทหารแม่ทัพและกุนซือพร้อมที่สุด จึงยกทัพมาปราบลิฉุยและกุยกีจนทั้ง 2 ถึงแก่ความตาย พระเจ้าเหี้ยนเต้จึงแต่งตั้งให้โจโฉเป็นขุนนางใหญ่ที่เืมืองหลวง จึงเป็นโอกาสทางอำนาจของโจโฉ หลังจากนั้นโจโฉจึงแนะนำให้พระเจ้าเหี้ยนเต้ย้ายเมืองหลวงไปที่ เมืองฮูโต๋ ซึ่งเป็นราชธานีแห่งใหม่


ทางด้านซุนเซ็กหลังจากรับช่วงต่อจากบิดาซุนเกี๋ยนแล้วก็ตกอับ จำเป็นต้องไปเป็นลูกน้องอ้วนสุด ซุนเซ็กเป็นทหารที่เก่งกาจรบชนะหลายศึก แต่อ้วนสุดก็มิได้สนใจแต่อย่างใด 

ทางด้านซุนเซ็กหลังจากรับช่วงต่อจากบิดาซุนเกี๋ยนแล้วก็ตกอับ จำเป็นต้องไปเป็นลูกน้องอ้วนสุด ซุนเซ็กเป็นทหารที่เก่งกาจรบชนะหลายศึก แต่อ้วนสุดก็มิได้สนใจแต่อย่างใด 





ซุนเซ็กรู้สึกอัปยศตัวเองคิดว่าทั้งหมดเป็นเพราะคงเป็นอาถรรพ์ของตราหยกแผ่นดิน ต่อซุนเซ็กจึงตัดสินใจขออาสาออกรบและขอทหารม้าจำนวนหนึ่งและให้ตราหยกเป็นหลักประกันแก่อ้วนสุด อ้วนสุดด้วยความละโมบจึงตกลง ซุนเซ็กหลังจากมีทหารอันน้อยติดก็สามารถตีเมืองของเล่าอิ้วได้ อีกทั้งยังได้ยอดขุนพลอย่าง จิวยี่และไทสูจู้ อีกทั้งกุนซือสมองใสอย่าง เตียวเจียว กองทัำพของซุนเซ็กเติบใหญ่ที่ลุ่มแม่น้ำแยงซีดินแดนกังกั๋ง